بسم الله النّور
اهل باطلی که آب را بر اباعبدالله (علیه السلام) بستند، به ظاهر آب را بر امام و اصحابشان بستند...
اما در حقیقت باب «ماء معین» ولایت را بر خودشان بستند...
از حضرت رضا علیه السّلام راجع به آیه: قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِینٍ (ملک، 30) پرسیده شد فرمود ماؤکم یعنى ابواب شما که منظور ائمه علیهم السّلام است که ابواب اللَّه بین خدا و خلقند فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِینٍ یعنى چه کسى براى شما علم امام را مىآورد.
علی بن جعفر از برادر خود موسى بن جعفر علیهما السّلام تأویل آیه: قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِینٍ را پرسید فرمود اگر امام خود را نیابید دیگر از سرچشمه زلال او آب ننوشید چه میکنید؟!
توضیح: آب که کنایه از علم است به‌جهت اشتراک این دو در علت بودن براى زندگى است زیرا آب سبب زندگى جسم و علم سبب زندگى روح است (معین) در آیه یعنى آب جارى روى زمین.
عبد العظیم حسنى به‌اسناد خود از حضرت صادق نقل کرد در مورد آیه: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقا (جن، 16) اگر پایدار باشند بر ولایت علی د‌‌‌ل‌هاى آنها را شاداب از آب ایمان میکنیم طریقه ولایت على بن ابى طالب و اوصیاء است.*
وجود انسان با خروج از نظام ولایت تبدیل به بیابانی خشک می شود که محصول آن چیزی جز خس و خاشاک نخواهد بود.
* ترجمه جلد 23 تا 27بحار الأنوار، ج2، ص 89
