بسم الله
قَالَ علی (علیه السلام): مَنْ أَصْبَحَ عَلَی الدُّنْیَا حَزِیناً فَقَدْ أَصْبَحَ لِقَضَاءِ اللَّهِ سَاخِطاً وَ مَنْ أَصْبَحَ یَشْکُو مُصِیبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَقَدْ أَصْبَحَ یَشْکُو رَبَّهُ
کسى که براى دنیا غمگین باشد از قضاى الهى ناخشنود است و آن کس که از مصیبتى که به او رسیده شکایت کند از پروردگارش شکایت کرده است
نهج البلاغه، حکمت ۲۲۸
بسم الله
اگر به آنچه که می خواستی نرسیدی از آنچه هستی دلگیر مباش.
بسم الله
نمی شود
در دایره ی نگاه «منی» که فکر می کند نمی شود
خسته ام
چون «من» ننقطع از «او» باری را به دوش کشیدم که نباید
اسیرم
اسیر «منی» که محدود است و همه چیز را محدود می بیند
ایستاده ام
در مانعی که «خودم» ساخته ام
دعاهایم مستجاب نمی شود
که اگر مستجاب شود می گویم عجب مستجاب الدعوه «ام»
از حرف دیگران اذیت می شوم
چون «خودم» را کسی حساب کرده ام
کافی است این «من»
این «خود»
این «عُجب»
تمام شود
آن وقت تمام نشدن ها می شود
و تمام محدودیت ها برداشته می شود و تمام تعلقات که پای انسان را سنگین کرده اند
تمام می شود
خدایا با عافیت منم را از من بگیر
همان منی که وقتی نشد
به جای این که بفهمد باید از هر ان چه غیر توست نا امید شود
از تو ناامید شد
و مرتکب بزرگترین گناه شد
خدایا از این بزرگترین گناه توبه میکنم
بسم الله
آدم ها دو نوعند
اسیر
و آزاد
اسیرها محدودند به خود
چیزی فراتر از منشان نمی بینند
آزادها
رها شدند
از من
و آغاز پرواز
و بر زمان و مکان شدن
از زمانی است که «من» تمام می شود
اینجاست که همه ی محال ها ممکن می شود
و نشد ها
می شود
انما امره اذا اراد شیپا ان یقول له کن فیکون
بسم الله
آدم‌ها دو نوعند
یا مغلوب شرایط میشن
یا بر شرایط غالب میشن
انتخاب با ماست
بسم الله
استادمون گفتند
افرادی که حرف دیگران آزارشون میده منشون پررنگه
چون خودشون رو کسی می‌دونن، توهین ها اذیتشون میکنه...
بسم الله
فاصله ی ما با آرزوهامان
موضع دعوای ما با خداست
که چرا نشد...
و چه قدر ما در روایات نهی شدیم از آرزوی بلند
بسم الله
هرچه قدر حساب کتاب میکنم میبینم آخرت بیچاره‌ام
الا ما رحم ربی...
