بسم الله
بسم الله
یک بار حاج آقا پناهیان در مورد آیت الله بهجت تعریف می کردند ایشان را به اطراف قم برای گردش بردند، اما ایشان بی اعتنا بودند.
به نظرم چون عالم متفاوتی داشتند.
و اگر این قرنطینه برای ما ملال و افسردگی می آورد نشان وابستگی و تعلق ما به دنیاست.
وگرنه همه ی دنیا زندان است برای مؤمن چه در خانه چه در کوه و دشت.
و وقتی از این زندان رها می شویم که تعلقمان را از دنیا جدا کنیم....
۱۸ فروردين ۹۹ ، ۱۴:۳۱
۰ نظر
بسم الله
تصور کنیم الان زمان بعد از ظهور است.
روبروی حضرت نشسته‌ایم.
روبروی امام
روبروی کسی که بر همه وجود ما احاطه دارد. از درون و بیرون.
چگونه بودیم و عمل می‌کردیم؟
حالا که قبل از ظهور است فرق‌اش چیست؟
برای ما فرق دارد
اما برای امام نه...
۲۶ اسفند ۹۸ ، ۱۷:۴۵
۲ نظر
بسم الله
از وقتی حاج قاسم سلیمانی به شهادت رسید خیلی فکر کردم به این که او چه کسی بود. چه کار کرده بود که خدا برایش این همه سنگ تمام گذاشت. زمان شهادتش پیش خدا برنامه ریزی داشت، حتی زمان چهلمش...
و میلیون ها مردمی که خدا محبت حاج قاسم را به قلب آن ها انداخت...
جدای از این که او که بود، «ربوبیت خدا» و تربیتی که رب العالمین برای حاج قاسم رقم زد از همه بالاتر و فراتر است.
خدایی که رب او بود و قدم قدم او را رشد داد و تا این حد بالا برد.
وقتی به حوادث منطقه و همه آن چه گذشت و پیش رو داریم هم نگاه می کنم، دست خدا را می بینیم که چه قدر دقیق همه امور را مقدر کرده است.
دست خدا در همه این امور آشکار است، اما در زندگی من/ما نیست؟
چرا بعضی وقت ها فکر می کنیم رها شدیم؟
در صورتی که خدا هیچ وقت بنده هایش را رها نمی کند؟
یعنی می شود ظهور را ببینیم ...
۱۳ بهمن ۹۸ ، ۰۷:۵۴
۱ نظر
بسم الله النّور
اگر قرار است بعد از همه این سختی‌ها و فتنه‌ها ظهور شما باشد، چه باک آقا جان؟
همه‌اش می‌ارزد به یک لحظه دیدن روی شما...
وقتی دیدار نایب شما از پشت تلویزیون هم انقدر شیرین و گواراست، دیدن شما چه گونه خواهد بود...
حتما زنده خواهیم شد به نگاه شما
فقط دستمان را بگیرید تا به سلامت از این دریای مواج غرق کننده بگذریم...
و برسیم به ساحل ظهور و حضور و وصل شما...
۲۵ دی ۹۸ ، ۰۰:۰۷
۳ نظر
بسم الله
اگر انسان‌ها می توانند عدالت را به بهتین شکل محقق کنند
ظلم را در تمام ارکان و اشکالش برطرف کنند،
دیگر چه نیازی به امام!
بدون امام رفع کامل ظلم و تحقق عدالت همه جانبه ممکن نیست...
۱۱ دی ۹۸ ، ۲۰:۵۴
۱ نظر
بسم الله
اگر به ما بگویند امسال، سال دیگر، پنج سال آینده،
حضرت ولی عصر ظهور (عج) ظهور می کنند،
چه قدر مشکلات فعلی ما در نظرمان بزرگ و سخت جلوه می کند؟
باورمان هست که ظهور نزدیک است؟
۱۷ مهر ۹۸ ، ۱۴:۴۶
۱ نظر
بسم الله
تصور عمومی از ثواب این است که هرکدام ما یک کیسه ای داریم که وقتی کار خوبی انجام می دهیم تعدادی سکه به اندازه تعداد ثوابی که گفته شده می ریزند داخل کیسه مان!
و وقتی هم که گناه می کنیم کیسه سوراخ می شود و سکه هایش بیرون می ریزد!
این تصور نسبت به ثواب به نظرم خیلی بدوی و چه بسا اشتباه است!
به نظرم ثواب به رتبه، درجه و رشد و کمال انسان اضافه می کند.
وقتی می گویند عملی به این اندازه ثواب دارد، یعنی عامل آن به اندازه همان ثواب رشد می کند و بالا می رود.
ظرف زمانی و مکانی هم در میزان ثواب و این ارتقاء وجودی مؤثر است.
مثلا هر رکعت نماز در حرم امیرالمؤمنین علیه السلام ثواب دویست هزار رکعت نماز در مکان های دیگر را دارد. یعنی ارتقائی که در آن ظرف مکانی کنار امام نصیب انسان می شود تا این اندازه بالاست.
یا وقتی گفته شده خواندن یک آیه در ماه مبارک رمضان ثواب ختم قرآن دارد، یعنی با همان یک آیه و تاثیرش در ما، به اندازه ای که یک ختم قرآن در رشد ما اثر دارد، رشد می کنیم.
یک نکته ای هم از من به یادگار داشته باشید.
همه ما حق الناس به گردنمان هست که ممکن است در دنیا و آخرت برایمان مانع ایجاد کند.
هر زیارتی می روید به نیابت از این افراد که حقشان بر گردن ماست دو رکعت نماز به نیابت بخوانید و در آخرت وقتی مانع شدند تقدیمشان کنید تا راضی شوند ان شاء الله.
بعدا نوشت: صد البته تکلیف حق الناس و طلب حلالیت باید در دنیا مشخص شود و نباید به آخرت موکولش کرد. اما ما خیلی اوقات نمی دانیم حق الناس گردنمان هست و همین بار دوشمان می شود در آخرت.
۲۱ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۵:۴۹
۰ نظر
بسم الله
فکر میکنم احتمالا یکی از ویژگی های حکومت امام زمان این است که انسان ها اسیر نیازهایشان نیستند.
حداقل اسیر نیازهای اولیه شان نیستند و فکر و قلبشان آزاد است از اسارت در نیاز.
برای همین فکرهایشان آزادتر است برای تفکر و تعقل و می توانند به بالاتر از نیازهای مادی بیاندیشند و رشد کنند.
۰۱ بهمن ۹۷ ، ۱۹:۱۳
۰ نظر
بسم الله
نهج البلاغه، بخشی از خطبه 136:
لَمْ تَکُنْ بَیْعَتُکُمْ إِیَّایَ فَلْتَةً وَ لَیْسَ أَمْرِی وَ أَمْرُکُمْ وَاحِداً إِنِّی أُرِیدُکُمْ لِلَّهِ وَ أَنْتُمْ تُرِیدُونَنِی لِأَنْفُسِکُمْ...
بییعت شما با من حادثه ناگهانى بدون فکر و تدبیر نبود، و امر من و شما یکى نیست، من شما را براى خدا مى خواهم، و شما مرا براى خود مى خواهید!
استاد علی صفائی حائری، کتاب غدیر صفحه 26
على مى‌گفت: لَیْسَ أَمْرى و أَمْرُکُمْ واحداً انّى أُریدُکُمْ للّه و أَنْتُمْ تُریدُونَنى لأَنْفُسِکُمْ. هدف من و شما یکى نیست. من شما را نه براى خودم و نه براى خودتان، که براى حق مى‌خواهم، در حالى که شما مرا به خاطر خویشتن و منافع خود خواستارید. شما مى‌بینید من مثل عثمان نیستم که شما را بچاپم،به این خاطر به من روى آوردید، اما من شما را نه براى خودم میخواهم و نه براى رفاه خودتان، که براى حق مى‌خواهم.
اما ما چرا امام را می خواهیم؟
چرا برای ظهور دعا می کنیم؟
به خاطر منافع شخصی یا خود امام؟
ما یکی از مصادیق مظلومیت امیرالمؤمنین علیه السلام را سال های غصب حکومت و سکوت ایشان می دانیم و حقی که از ایشان سلب شد.
حق حکومت الهی...
و چند سال است که امام زمان غایبند و در انتظار برپایی حکومت عدل الهی؟
در جامعه ای که دم از شایسته سالاری می زنیم، فرد شایسته ای را تصور کنید که اگر رئیس جمهور شود می تواند مشکلات را برطرف و جامعه را اصلاح کند. اما افراد ناشایست جای او راغصب کردند و فرصت را از او گرفتند.
در این صورت چه قدر دلمان به حال آن فرد شایسته ای که فرصت بروز توانایی هایش را ندارد می سوزد و چه قدر تأسف به حال خودمان می خوریم که خودمان لیاقت حضور او را در منصب قدرت نداریم.
امام زمان هم همین طور...
امام زمان هم ما را مانند علی علیه اسلام برای خدا می خواهد
و ما او را برای منفعت های شخصی مان می خواهیم و برای رفع ظلم...
امام را برای خودش و برای خدا نمی خواهیم...
و در محبتمان به ایشان خالص نیستیم!
کاش محبتمان به حضرت و یاریمان برای او خالص شود و امام را به خاطر خودش بخواهیم نه منافع شخصی...
اللهم عجل لولیک الفرج
۲۸ دی ۹۷ ، ۱۹:۵۲
۰ نظر
