بسم الله
از دیروز قصد دارم تا به حقیقت عبارت شریف «به من چه» مزین شوم.
«به من چه» یعنی خود توحید و مشرک نبودن
یعنی رضایت
یعنی آرامش
یعنی کارهای خدا را به خدا بسپار و بار نگرانی بابت رخ دادن یا ندادن اموری که از دست تو خارج است را به دوش نکش
«به من چه» یعنی به تو ربطی ندارد فلان اتفاق در زندگیت خواهد افتاد یا نه
و «به من چه» یعنی توکل
یعنی یقین
یعنی فقط بنده باش تکالیفت را انجام بده و طراحی نقشه‌ی زندگیت را به خدا تفویض کن...
و تدبیر او را بپذیر...
شاید این متن در آینده کاملتر شد.
عید شما مبارک.
بسم الله
هرچه قدر از دنیا جدا شویم
آخرت خواهیم شد...
از سطح آرامش و لذت
الی سبکی و بی‌تعلقی
(البته آخرت مؤمن نه کافر)
بسم الله
امروز استاد ما تعریفی از صبر گفتند که برای خودم جدید و راهگشا بود:
«صبر یعنی مقاومت کنیم تا شیطان بر ما مسلط نشود»
و هرچه قدر به این تعریف فکر میکنم می‌بینم بر تمام جاهایی که توصیه به صبر شدیم مصداق دارد
صبر بر مصیت
صبر بر طاعت
صبر بر معصیت
و و هرجا که مشکلی هست و نیاز به مقاومت و استقامت، راه نفوذ شیطان هم باز هست که با صبر این راه بسته می‌شود.
و صبر مقابل جزع است و جزع عقل را از انسان سلب می‌کند و قدرت تشخیص و درک درست را می‌گیرد.
بسم الله
«به چه علامت دانسته می‌شود که شخص مؤمن است؟» فرمود: «به تسلیم خدا بودن، و راضی بودن به آنچه برایش پیش می‌آید، از شادی و ناخرسندی»
حدیث امام صادق علیه‌السلام
الکافی، ج ۲، ص۶۳
بسم الله
وقتی صبح آدم رو زیادی تحویل می‌گیرن
و بعد از ظهر حال آدم رو می‌گیرن
باتشکر از خدایی که نمی‌گذارد از هوی پر شویم و فکر کنیم چه خبره!
بسم الله
روایت داریم «کل الخیر فی قطع الطمع عن الناس»
همه‌ی خیر در قطع طمع/توقع از مردم است.
و ما به اندازه‌ی توقعمان از دیگران از آن‌ها ناراحت می‌شویم.
مثلا میگوییم از فلانی توقع این برخورد را نداشتم و همین می‌شود مایه‌ی رنجش خاطر
حالا دنیا هم همین است
اگر متعلق «حب» ما دنیا باشد، اگر به چیزی که می‌خواستیم نرسیدیم، ناراحت می‌شویم چون از دنیا توقع رسیدن به آرزوهایمان را داریم.
که این توقع هم واهی است هم اشتباه.
پ.ن: یه نفر به من گفت ریشه بدحالی‌هات حب‌الدنیاست. راست گفت. آدم قطع تعلق کنه و بفهمه از دنیا قرار نیست چیزی بهش برسه، حالش خوب میشه.
بسم الله
بسیاری از فعالیت‌های فرهنگی که ما اسم جهاد هم روی آن گذاشتیم اسمش «حظ نفس» هست نه جهاد!
و لذت نقد دنیایی که می‌بینم وای چه خوب که انقدر کارم دیده شد.
فکر کنم وقتی می‌توان به اخلاص رسید که اگر اقبال شد خوشحال نشویم
و با ادبار ناراحت نشویم.
دقیقا چیزی که من ندارم.
با استقبال خوشحال و با نادیده گرفته شدن ناراحت می‌شوم...
بسم الله
من افزایش مخاطبانم می‌ترسم
در دنیای مجازی همان قدر که حرف خوب ضریب می خورد
حرف بد و اشتباه هم ضریب می خورد
و وای از این که حرف اشتباهی ضریب بخورد...
پناه بر خدا...
بسم الله
خدا از بنده‌های لوس زودرنج و راحت طلب خوشش نمی‌آید
و امتحانات برای همین است تا لوس نشویم...
بسم الله
کاش میدانستم باید چه کار کنم
صبر کنم اقدام کنم
از زندگی‌ام کنار بگذارم
یا رها کنم...
