بسم الله
یکی از هوشمندترین و پیچیده ترین مخلوقات خدا «قلب» است.
قلبی که مرکز وجود انسان است و تمامی حالات و احوال انسان به آن ربط دارد و عملکردش ارادی نیست.
وقتی محبتی غیر خدایی وارد شود به تلاطم می افتد چون می داند جای آن در قلب نیست.
وقتی از خدا دور شود به قبض می افتد و تنگ می شود.
اما وقتی قلب می شود حرم خدا
آرام می گیرد.
افت و خیزش می شود در جهت خدا.
غضبش برای خداست
و حب و تولی اش نیز برای خداست.
بسم الله
بسیاری از ابتلائات و مشکلاتی که برای ما در زندگی پیش می آید حاصل عملکرد نادرست و سوء اختیار خودمان یا دیگران است و مصداق «بما کسبت ایدی الناس»
اما ما از روی ناآگاهی این مشکلات را به خداوند نسبت می دهیم و حاصلش می شود قهر و بدبینی نسبت به خداوند.
اگر در زندگی موقع پش آمدن مشکل بگوییم «حتما مصلحت نبوده» ، « راضی به رضای خدا باش» یا «حتما خواست خدا بوده» نوعی نگاه جبری به زندگی است.
زیارا خدا اراده خیر برای زندگی ما دارد نه شر و شر را ما با سوء اختیارمان رقم می زنیم.
این که خدا عالم به اعمال ماست از مسئله جیر و اختیار جداست.
اگر عامل مشکلاتمان را خدا نمی دانستیم شاید موقع گرفتاری تا این اندازه از خدا دور نمی شدیم.
ما أَصابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ
بخشی از آیه 79 سوره نساء
بسم الله
فکر میکنم احتمالا یکی از ویژگی های حکومت امام زمان این است که انسان ها اسیر نیازهایشان نیستند.
حداقل اسیر نیازهای اولیه شان نیستند و فکر و قلبشان آزاد است از اسارت در نیاز.
برای همین فکرهایشان آزادتر است برای تفکر و تعقل و می توانند به بالاتر از نیازهای مادی بیاندیشند و رشد کنند.
بسم الله
گاهی مسیر زندگی همین قدر مبهم است.
نه پیش رو معلوم است نه پیش پا و نه پشت سر.
مه موقتی است و می رود.
ابهام های زندگی هم می روند و نمی مانند.
فقط صبر لازم است و با احتیاط جلو رفتن.
اگر در ماشین باشیم چراغ مه شکن کمکمان می کند برای دیدن مسبر.
و در زندگی، نور «ولی» است که ما را به ورای ابهام ها و گم‌گشتی ها می برد.
و توکل...
توکل یعنی با اطمینان به خدایی که این جاده را طراحی کرده از آن گذر کردن.
بسم الله
نهج البلاغه، بخشی از خطبه 136:
لَمْ تَکُنْ بَیْعَتُکُمْ إِیَّایَ فَلْتَةً وَ لَیْسَ أَمْرِی وَ أَمْرُکُمْ وَاحِداً إِنِّی أُرِیدُکُمْ لِلَّهِ وَ أَنْتُمْ تُرِیدُونَنِی لِأَنْفُسِکُمْ...
بییعت شما با من حادثه ناگهانى بدون فکر و تدبیر نبود، و امر من و شما یکى نیست، من شما را براى خدا مى خواهم، و شما مرا براى خود مى خواهید!
استاد علی صفائی حائری، کتاب غدیر صفحه 26
على مى‌گفت: لَیْسَ أَمْرى و أَمْرُکُمْ واحداً انّى أُریدُکُمْ للّه و أَنْتُمْ تُریدُونَنى لأَنْفُسِکُمْ. هدف من و شما یکى نیست. من شما را نه براى خودم و نه براى خودتان، که براى حق مى‌خواهم، در حالى که شما مرا به خاطر خویشتن و منافع خود خواستارید. شما مى‌بینید من مثل عثمان نیستم که شما را بچاپم،به این خاطر به من روى آوردید، اما من شما را نه براى خودم میخواهم و نه براى رفاه خودتان، که براى حق مى‌خواهم.
اما ما چرا امام را می خواهیم؟
چرا برای ظهور دعا می کنیم؟
به خاطر منافع شخصی یا خود امام؟
ما یکی از مصادیق مظلومیت امیرالمؤمنین علیه السلام را سال های غصب حکومت و سکوت ایشان می دانیم و حقی که از ایشان سلب شد.
حق حکومت الهی...
و چند سال است که امام زمان غایبند و در انتظار برپایی حکومت عدل الهی؟
در جامعه ای که دم از شایسته سالاری می زنیم، فرد شایسته ای را تصور کنید که اگر رئیس جمهور شود می تواند مشکلات را برطرف و جامعه را اصلاح کند. اما افراد ناشایست جای او راغصب کردند و فرصت را از او گرفتند.
در این صورت چه قدر دلمان به حال آن فرد شایسته ای که فرصت بروز توانایی هایش را ندارد می سوزد و چه قدر تأسف به حال خودمان می خوریم که خودمان لیاقت حضور او را در منصب قدرت نداریم.
امام زمان هم همین طور...
امام زمان هم ما را مانند علی علیه اسلام برای خدا می خواهد
و ما او را برای منفعت های شخصی مان می خواهیم و برای رفع ظلم...
امام را برای خودش و برای خدا نمی خواهیم...
و در محبتمان به ایشان خالص نیستیم!
کاش محبتمان به حضرت و یاریمان برای او خالص شود و امام را به خاطر خودش بخواهیم نه منافع شخصی...
اللهم عجل لولیک الفرج
بسم الله
خدایا پناه بر تو
از وسوسه‌ها
شک‌ها
سؤال‌های بی جواب
از خسته شدن
از یکنواختی
از توقف
از نا امیدی
از نا امیدی
از نا امیدی
بسم الله النور
شاید ایمان به غیب منحصر در ایمان به آن چه به طور معمول آن را غیب می دانیم نباشد.
شاید ایمان به غیب باور غیبِ اعمال، رفتار، گفته ها، دیده ها و شنیده هایمان باشد،
و باور به این که همه ی این ها پشت پرده ای دارد و اثر و آثاری.
مثلا باور به این که هر لحظه در حال ساخت و ساز عمر یا ویرانی آن هستیم.
با هر گفتار و رفتار جزء خسران زده ها هستیم یا کسانی که به سعادت رسیدند.
یا مثلا اثر غیبت از دست رفتن آبروی یک انسان است و پشت پرده آن، خوردن گوشت برادر مرده
اثر دروغ جا به جایی درست و غلط است و پشت پرده آن دشمنی با خداست.
و همین طور بقیه اعمالمان...
بسم الله
کاش فاصله عالم بودن و عامل بودن انقدر زیاد نبود.
کاش علم‌ها ممزوج بود به باور و عمل
بدون هیچ فاصله‌ای
عالم بی عمل مانند زنبوریست بی عسل
شاید عسل هم باشد اما آن عالم خودش بی بهره بماند و دستانش خالی...
خدایا پناه بر تو از این فاصله ها...
بسم الله النّور
انسان انقدر ضعیف است که با یک ویروس نادیدنی خیلی خیلی کوچک چند روز خانه نشین می شود و از پا می افتد.
و چه بسا جانش را از دست بدهد...
بسم الله النّور
خدایا به تو پناه می برم از این که تو را خدایی بدانم در حد و قواره فهم و درک خودم.
نه آن‌گونه که هستی
و به تو پناه می برم از این که باور و ایمانم در حد و قواره معرفت خیلی کمم نسبت به تو باشد.
و به تو پناه می برم از محصور ماندن و اسیر شدن در شناخت ناقص و خیلی خیلی کمم نسبت به خودت...
