نشکستن

بسم الله النّور

أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ: إِنَّ الْحُرَّ حُرٌّ عَلَى جَمِیعِ أَحْوَالِهِ إِنْ نَابَتْهُ نَائِبَةٌ صَبَرَ لَهَا وَ إِنْ تَدَاکَّتْ عَلَیْهِ الْمَصَائِبُ لَمْ تَکْسِرْهُ وَ إِنْ أُسِرَ وَ قُهِرَ وَ اسْتُبْدِلَ بِالْیُسْرِ عُسْراً کَمَا کَانَ یُوسُفُ الصِّدِّیقُ الْأَمِینُ لَمْ یَضْرُرْ حُرِّیَّتَهُ أَنِ اسْتُعْبِدَ أَوْ قُهِرَ وَ أُسِرَ وَ لَمْ تَضْرُرْهُ ظُلْمَةُ الْجُبِّ وَ وَحْشَتُهُ وَ مَا نَالَهُ أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْهِ فَجَعَلَ الْجَبَّارَ الْعَاتِیَ لَهُ عَبْداً بَعْدَ إِذْ کَانَ [لَهُ‏] «2» مَالِکاً فَأَرْسَلَهُ وَ رَحِمَ بِهِ أُمَّةً وَ کَذَلِکَ الصَّبْرُ یُعْقِبُ خَیْراً فَاصْبِرُوا وَ وَطِّنُوا أَنْفُسَکُمْ عَلَى الصَّبْرِ تُؤْجَرُوا.

حضرت صادق می‌فرمود: شخص حر و آزادمنش در تمام حالات آزاد است اگر حادثه ناگوار برایش رخ دهد با کمال استقامت تحمل مى‏‌نماید و اگر شدائد و مصائب سنگین از هر طرف به او حمله‏‌ور شود قدرت شکستن او را ندارد گرچه اسیر و مقهور گردد و زندگى آسان و با رفاه او تبدیل به مشکلات و سختى‌‏ها شود همچنان که یوسف صدیق پاکدامن بردگى و اسارت و مقهوریت به آزادمنشى و حریتش صدمه نزد و آن چاه تاریک و وحشت‏‌زا و آن مشکلات و شدائد زیانى به او نرسانید تا اینکه پروردگار مهربان عنایتى فرمود و آن جبار ستمگر را که یوسف را به عنوان بردگى مملوک خود قرار داده بود بنده و فرمانبر یوسف نمود و او را به مقام رسالت برگزید و بوسیله او مملکت مصر را از مشکلات رهانید. آرى صبر و استقامت چنین پایان نیکى دارد پس شما هم در برابر شدائد صبر نموده و مقاومت کنید و خویشتن را با صبر و تحمل ورزیده و آماده نمائید تا در نتیجه به پاداش ارزنده و پایان پسندیده برسید.

منبع: وسائل الشیعه، ج 3، ص 257

ویژگی عاقل

بسم الله النّور

یَا هِشَامُ إِنَّ الْعَاقِلَ الَّذِی لَا یَشْغَلُ الْحَلَالُ شُکْرَهُ وَ لَا یَغْلِبُ الْحَرَامُ صَبْرَه‏

هشام! عاقل آن است که حلال او را از شکر باز ندارد، و حرام صبرش را نرباید.

یعنی نعمات و همه آن چه حلال است موجب غفلت و بازداشتن او از شکر خداوند نیست،

و کسی مرتکب حرام می‌شود که حرام بر صبر او غلبه پیدا کند. مثلا کسی دروغ می گوید که صبر بر راستگویی و تحمل تبعات آن ندارد. یا کسی لقمه حرام می خورد که صبر او برای به دست آوردن حلال کم باشد و مثال هایی از این دست.

سوراخ کاسه را نگیر

بسم الله

 

کلامی از آیت الله حائری شیرازی رحمة الله علیه

 

دریافت

ظرف وارونه

بسم الله

استاد علی صفایی حائری:

کفر ، وَقر ، اقفال و أغلال ، مانع‌هاى بزرگى هستند که ما را محروم مى‌کنند و نمى‌گذارند در کاسۀ ما چیزى قرار بگیرد و در مشک و انبان ما چیزى جمع بشود. 

کفر، شرک، نفاق و عُجب ، عواملى هستند که از جمع شدن نعمت جلوگیرى مى‌کنند و نمى‌گذارند که ما حاصل‌جمعى داشته باشیم، هیچ چیزى را در ظرف ما باقى نخواهند گذاشت. مى‌بینیم عمرى است که کوشیده‌ایم ولى حاصلى نبرده‌ایم! 

ماه رمضان، ماهى است که فضل و عنایت حق فراگیر است. باید ببینیم که آیا در وجود ما کفر و شرک و نفاق نیست‌؟ 

یکى دیگر از عواملى که باعث محرومیت ماست، «غِلّ‌» و کینه‌هاست. آیا در دل ما کینه‌اى وجود ندارد؟

باید تأملى کنیم که ظرف ما واژگون نباشد. با وجود این همه بارش، انسان مى‌بیند هیچ چیز در ظرف او جمع نشده که بماند، حتى ظرفش هم آلوده مانده است. 

کفر، شرک، نفاق، غِلّ‌ و... باعث مى‌شوند که دل ما مختوم و ممهور شود؛ یعنى قفل و بسته شود. حالا هر چه هم که ببارد، این دل چیزى به دست نمى‌آورد. 

کفر هم علائمى دارد، لزومى ندارد که ما در همۀ امور کافر باشیم.  انسان همین که یکى از بیّنات و نشانه‌هاى خدا را ببیند و بفهمد و زیر بار نرود کافر است.

کفرِ یک ثروتمند به این است که ربا را منکر شود، کفر یک زن به این است که از یک غیرتش برآشفته شود، کفر یک مرد به این است که به فسادهاى دیگر رو بیاورد. 

منشاء هر کدام از این کفرها هم متفاوت است: منشاء کفرِ شیطان کبر بود که محرومش کرد، یکى منشاء کفرش حرص و دیگرى بخل است. آن وقت ببینیم که آیا ما جامعیت نداریم‌؟ و آیا این همه را با هم نداریم‌؟   

بهاررویش (مروری بر دعاهای ورود و وداع ماه رمضان)، صفحه 31

@einsad

چرا مشکلات؟

بسم الله

🔹آیت الله حائری شیرازی رحمت الله علیه🔹


ما باید برای حلِّ همه مشکلات عالَم فرمول داشته باشیم. این‌که می‌بینید ما مشکل دارتر از کشورهای دیگر هستیم، تعجبی ندارد. چون آن کسی که می‌خواهد مداوا کند باید راهکار کاربردی بدهد. هر کدام‌تان در زندگی مشکلات‌تان بیشتر است می‌خواهند تو را سازنده گروه بیشتری بکنند.
جمهوری اسلامی، پنجاه سال جان کندن است، لگد خوردن است، اذیت شدن است. تعارف هم نداریم؛ یکی از آنها جنگ است، یک موردش هشت سال دفاع مقدس هست، یک موردش جنگ نرم و این بساط هایی است که الان داریم، [اینقدر باید از این ابتلائات داشته باشیم] تا اسلام را «عملاً» بشناسیم و راهِ اجرایش را بتوانیم بفهمیم.

@haerishirazi

اگر اراده کنی

بسم الله

عبور از خیال

بسم الله

از خودم متنی نخواهم نوشت. صحبت بزرگان را برای تذکر قرار می‌دهم. 

استاد سید محمدمهدی میرباقری:  

«خیلی وقت‌ها، فشارهایی که به ما وارد می‌شود به خاطر خیالات ما است. اگر انسان از این عالمِ خیال عبور کند خیلی از فشارها برداشته می‌شود. آدم خیال می‌کند که این زمین و ماه و خورشید و... کاره‌ای هستند. اگر از عالم خیالش عبور کرد می‌فهمد که همه به یدِ قدرت حضرت حق است؛ «بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی».

اگر انسان از عالم خیال عبور کرد، همه این قصه‌ها حل می‌شود. 

اگر کسی اهل تقوی شد خداوند متعال او را از عالم خیال عبور می‌دهد.

بعضی فرموده‌اند تصرف شیطان همه‌اش مربوط به این عالم خیال آدمی است. خیال انسان را تحریک می‌کند؛ «لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعین»‏. خدای متعال انسان را از این وادی خیال عبور می‌دهد؛ «یَجْعَلْ لَّهُ مَخْرَجاً». لذا یک معنای دیگری که برای «وَمَن یتَّقِ اللَّهَ یجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا» بیان کرده‌اند این است که اگر کسی اهل تقوای الهی بود از شرک‌های خفی نجات پیدا می‌کند. ما درواقع اسیر شرک‌های خودمان هستیم، فلذا خیال می‌کنیم زمین و آسمان ما را اداره می‌کنند!

با پول خدا، راحت راه می‌رویم ولی با خود خدا راحت راه نمی‌رویم! جیبمان اگر پر از پول باشد آرام می‌گیریم، ولی اگر خالی باشد آرام نیستیم! این راه رفتن با پول خداست نه با خدا.

ما خیال می‌کنیم اگر در کویر باشیم از تشنگی می‌میریم و اگر در دریا باشیم سیراب هستیم. به قول آن عزیزی که می‌فرمود: آدمی که اهل توحید است نه در کویر خودش را تشنه می‌بیند و نه در دریا سیراب؛ نه در کویر از گرسنگی می‌ترسد و نه بر سر غذای لذیذ از سیری مطمئن است.  چه بسا لقمه‌هایی که بر سر سفره، گلوی انسان‌ها را گرفته و آنها را از پا درآورده است و چه انسان‌هایی که خداوند متعال در کویر اداره‌شان کرده است».

☑️ @mirbaqeri

به معارف ناب رجوع کنید/ به پایان آمد این دفتر

بسم الله

اینجا که قبلا نامش راه و بیراه بود و ابتدا در بلاگفا ایجاد شد، جایی بود برای نوشته هایی که فکر می کردم شاید برای خودم یا دیگران مفید باشد.

در اینجا بیشترین تعداد مطلب را ثبت کردم و این مطلب که احتمالا آخرین آن است ۵۳۴ امین نوشته اینجاست. نوشته هایی که از دوازدهم آبان ۱۳۹۱ در شب عید غدیر نوشتنشان شروع شد و امشب بعد از حدود هفت سال در شب دهم ماه مبارک رمضان پایان می یابد.

نوشتن در اینجا مستمرترین فعالیت من بوده است.

مدت هاست به این فکر می کنم که باید برای کسب معرفت به چشمه های ناب آن رجوع کرد.

نه از افرادی که هنوز راه دارند برای طی طریق و رسیدن به مقصد.

باید به مقصد رسیده ها از راه و چگونگی طی کردن این راه برایمان بگویند نه آن ها که تلو تلو خوران گاهی زمین می خورند، گاهی می ایستند، گاهی پس می روند و گاهی پیش. (البته این را به هیچ وجه به وبلاگ هایی که می خوانم نسبت نمی دهم.)

توصیه ام این است که شماهم به چشمه ها رجوع کنید. معارفی که سرچشمه شان امام معصوم است.

نه معارفی که احتمالا به خود نویسنده هم سود نمی رساند و پر است از نقایص و خللی که به جای رفع شبهه، شبهه می افزاید.

به احترام شما مخاطبان چند روزی نظرات باز است و سپس بسته خواهد شد.

ممنونم که تا به امروز همراه بودید.

و السلام علی من اتبع الهدی

حس حضور

بسم الله النّور

آیا حسی بهتر از حس حضور خدا هست؟

حس این که انسان بداند کسی همیشه حواسش به او هست...

درک این حس همه زندگی و احوال انسان را دگرگون می‌کند.

خیلی حیف است که انسان در این زندگی کوتاه دنیا لذت این حس‌ها را نچشد.

اما

هیچ حسی هم بدتر از این نیست که انسان در محضر چنین خدایی معصیت کند.

زنبور بی عسل

بسم الله

عالم بی عمل چون زنبور بی عسل است.

علمی که نه محصول دارد نه نفع

نه به حال خودش نه دیگران