بگذر

بسم الله

 ای که دایم به خویش مغروری

گر تو را عشق نیست معذوری

گرد دیوانگان عشق مگرد

که به عقل عقیله مشهوری

مستی عشق نیست در سر تو

رو که تو مست آب انگوری

روی زرد است و آه دردآلود

عاشقان را دوای رنجوری

بگذر از نام و ننگ خود حافظ

ساغر می طلب که مخموری

کاش...

بسم الله

 

کاش هیچ گناهی برای انسان مکرر و عادی نشود...

 

و فهمیده ام زمینه بسیاری از گناه ها «ناامیدی» است...

...

بسم الله

مطالبی که این مدت می‌نویسم، خواندن ندارند.

نه نیت الهی درش هست، نه هیچی دیگه فقط نوشتم.  

امتحان امید

بسم الله

فکر کنم یکی از امتحانات مهم زندگی، امتحان امید است.

تا معلوم شود وقتی همه راه‌ها بسته است، چه کسی به خدا و گشایش او امیدوار می‌ماند.

 

خدایا پناه بر تو

هنگامه هجوم لشکر ناامیدی ...

 

توکل

بسم الله النّور

 

امیرالمؤمنین(ع) فرمودند ایمان دارای چهار رکن است که اگر آن ها خدشه دار شود، اصل ایمان مؤمن خدشه دار می شود و این امور فروع ایمان نمی باشند بلکه ارکان ایمان هستند. حضرت فرمودند: «الْإِیمَانُ لَهُ أَرْکَانٌ أَرْبَعَةٌ التَّوَکُّلُ عَلَى اللَّهِ». اولین رکن از چهار رکن ایمان، توکل بر خداوند می باشد. توکل بر خدا، از اصولی است که ایمان بر آن مستفر می گردد.

پارادوکس در اراده و اختیار

بسم الله

 

هرچه قدر انسان به مراتب بالاتر رشد و کمال می‌رسد اعمال غیر ارادی‌‌ای که خارج از اختیار انسان هستند به اختیار انسان در می‌آیند.

مثلا عصبانیت انسان دیگر خارج از اختیار نیست و باعث عنان از کف دادن آدمی نمی شود.

خیال غیر ارادی نیست بلکه انسان به کنترل فکر و خیال می رسد.

دیگر اهمال و افکار خارج از اختیار نیستند.

حتی نفس کشیدن، نگاه کردن و تسلط بر تحمل درد که برخی از علمای ما داشتند و بدون بیهوشی جراحی می شدند.

به این می گویند تسلط بر نفس.

و حد نهایتش این است که انسان اختیار تمام افعال غیر ارادی خود را داشته باشد.

 

از طرف دیگر اوج رشد انسان در تسلیم است.

در تفویض اختیار و اراده به خداوند.

در بی اراده و بی اختیار شدن.

 

فهم جمع این دو و تقدم و تأخر آن را نمی فهمم...

 

شاید تا اراده ما هم سو و تحت سلطه اراده خداوند درنیاید، نه می توانیم به تسلیم برسیم نه تسلط کامل بر نفس...

 

 

هلاکت

بسم الله

من دارم می بینم این پسر همسایه بالایی چه قدر خودشو با سبک زندگیش، موسیقی های سنگینی که گوش میده و... چه قدر خودشو نابود کرده...

و روان منم داره نابود میکنه...

 

چه قدر بده آدم در مسیری قرار بگیره که گوهر وجودشو نابود کنه...

وجودی که می تونه تا ملکوت بالا بره

 

خدایا پناه بر تو از این که گوهر وجودمون رو به دست خودمون نابود کنیم...

دنیا

بسم الله

خوبی دنیا این است که تمام می‌شود...

 

*قالب رو هنوز حوصله نکردم عوض کنم. عوض می کنم  ان شاءالله

آرامش

بسم الله

 

راه آرامش و رفع دغدغه‌ها و نگرانی‌ها در چیست؟

در رضایت از خدا...

وادی امن (1)

بسم الله النّور

 

این مجموعه مطالب برخی از نکات مهم جلسات وادی امن آیت الله میرباقری در محر امسال است که برای یاداوری خودم ثبت می کنم.

طولانی است.

اگر تمایل داشتید مطالعه کنید.

 

اگر کسی بخواهد از وادی ضلال و حیرت و تکیه به اسباب عبور کند و به سمت پروردگار خودش حرکت کرده و با نور ربش راه برود، باید خودش را به امام برساند. اگر کسی خودش را به امام رساند و از این حجاب عبور کرد و نور امام که همان نور پروردگار است بر او طالع شد، می تواند به ملکوت عالم و فوق ملکوت عالم برسد، این سیر حضرت ابراهیم است. حالا اگر این سیر برای کسی اتفاق افتاد به نقطه امن می رسد. آن هایی که پا در وادی ولایت امام می گذارند و با امامشان سیر می کنند، از عالم اسباب عبور کرده و به عالم ربشان راه پیدا می کنند، در وادی امنیت هستند و در محضر پروردگار هیچ نگرانی ای ندارند. آن هایی که به آنجا می رسند «لاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاهُمْ یَحْزَنُونَ»(یونس/62) به وادی ایمن رسیده اند.

انسان تا با اسباب سیر می کند عالم، عالم ناامنی است، امروز هست و فردا نیست. به هر تکیه گاهی تکیه می کنی فرو می ریزد و همه ناامنی ها از همینجاست، نا امنی ها برای تکیه کردن به اسباب آفل است. تا ما در عالم ملکیم سر و کارمان با این اسباب است و به هیج وجه به امنیت نمی رسیم، این تخیل امنیت است. اگر کسی از این اسباب آفل عبور کرد و چراغی در دلش روشن شد، بعد با نور امام نورانی شد و با این نور عوالم را دید و با آن سیر کرد تا به رب خودش رسید، آنجا وادی ایمن است. لذا وادی ایمن وادی توحید است. وادی ناامن وادی شرک است و این خیلی واضح است.