بسم الله
استاد سید محمّدمهدی میرباقری:
"کار شیطان این است که انسان را (در ابتلائات و فتنه‌ها،) به خدا و اولیای خدا بدبین کند.
اگر در سختی‌ها و فتنه‌هایی که پیش می‌آید، دچار غفلت شویم، بدی‌ها را به خدا نسبت خواهیم داد؛ ولی انسانی که خدا را تسبیح می‌کند هیچ‌چیزی نمی‌تواند او را از تسبیح زیبایی صنع خدا جدا کند.
کار شیطان این است که انسان را در سختی‌ها با خدا و اولیای خدا، دشمن می‌کند؛ مثلاً حتی انسان ممکن است بر اثر گناه خود به ابتلایی دچار شود؛ ولی متأسفانه برخی به خدا بدبین می‌شوند.
اگر انسان این مسئله را دریابد، در اوج سختی‌ها غرق در تسبیح و حمد خدا می‌شود و جز زیبایی چیزی نمی‌بیند. انسانی که در محضر حضرت حق است چه کمبودی به بیرون دارد که بخواهد این کسری را از بیرون جبران کند.
اگر انسان به مقام مشاهده حکمت و زیبایی صنع الهی رسید، ابتلائات را به پای خدا نمی‌نویسد؛ همچون حضرت زینب(س) بیان می‌کند که من در این ابتلا هیچ‌چیز جز زیبایی ندیدم".
"اینکه حضرت می‌فرمایند «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلا»، معنی‌اش این نیست که در کار شمر هم جمال می‌دیدم؛ خیر! بلکه کار شمر، زشت و مستحق لعن و طعن است.
خدای متعال ولی و سرپرست سیدالشهدا(ع) است، «وَ مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّه». اگر سیدالشهدا(ع) وفای به عهد می‌کنند این وفای به عهد سیدالشهدا(ع)، ذیل لطف خداست، اگر خدا لطفش را بردارد سیدالشهدا(ع) نمی‌تواند وفای به عهد کند.
اگر سیدالشهدا(ع) در گودی قتلگاه می‌گویند «یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِین»، چون در همین بندگی، احتیاج به امداد دارند؛ اگر خدا امدادشان نکند نمی‌توانند زیبا بندگی کنند، همین زیبایی بندگی سیدالشهدا(ع)، لطف خداست.
هم کار سیدالشهدا(ع) و جمال بندگی آن حضرت به لطف خدا برمی‌گردد و هم عنایتی که خدا به سیدالشهدا(ع) می‌کند، آن هم خیلی زیبا است.
درهرصورت، هم لطف و امدادی که می‌کنند و هم جزا و مزدی که می‌دهند _ که مزدش هم مقامات خودشان و مقام شفاعت و مقام محمود است _ [زیباست]. بنابراین، آنچه که جمال دارد، کار خدا است [نه کار جنایتکاران و ملعونین]».
