بسم الله النّور
یَا هِشَامُ إِنَّ الْعَاقِلَ الَّذِی لَا یَشْغَلُ الْحَلَالُ شُکْرَهُ وَ لَا یَغْلِبُ الْحَرَامُ صَبْرَه
هشام! عاقل آن است که حلال او را از شکر باز ندارد، و حرام صبرش را نرباید.
یعنی نعمات و همه آن چه حلال است موجب غفلت و بازداشتن او از شکر خداوند نیست،
و کسی مرتکب حرام می‌شود که حرام بر صبر او غلبه پیدا کند. مثلا کسی دروغ می گوید که صبر بر راستگویی و تحمل تبعات آن ندارد. یا کسی لقمه حرام می خورد که صبر او برای به دست آوردن حلال کم باشد و مثال هایی از این دست.
سلام