بسم الله
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
نگران نباش
خدا هست
با عرض پوزش از جناب حافظ بابت تعریض به ساحت شعر ایشان
بسم الله
رجا از فطریّات است، و قنوط برخلاف فطرت مخموره و از احتجاب است. و نیز مبدا حصول رجاء حسن ظنّ به خدای تعالی، و مبدا قنوطِ از رحمت سوءظنّ به ذات مقدّس است. گرچه مبدا حصول حسن ظنّ و سوءظنّ، علم به سعۀ رحمت و ایمان به کمال اسمائی و صفاتی و فعلی است، و جهل به آن است. و برگشت این دو، [به] معرفتِ ذات و جهل به آن است.
...
مبدا رجاء علم به سعۀ رحمت، و ایمان به بسط فیض و کمال و اسماء و صفات است. و مبدا غرور، تَهاون به امر الهی، و جهل به عوالم غیب و صور غیبیۀ افعال و لوازم ملکوتیۀ صفات نفس است. و از این جهت، آثار این دو نیز مختلف است؛ زیرا که کسی که معرفت به سعۀ رحمت و بسط نعمت حق و ایمان به آن دارد، حالت رجاء برای او دست داده، همین معرفت او را به تزکیۀ اعمال و تصفیۀ اخلاق و جدیّت در اطاعت اوامر مولی و ولیّ النعم دعوت کند، و کسی که صاحب غرور است، در دام شیطان و نفس اَمّاره، از کسب معارف و تحصیل اخلاق کریمانه و اعمال صالحه باز ماند.
نفوس راجیه در عین حال که به همه طور، قیام به امر می کنند نقطۀ اتّکاء آنها به اعمال و احوال خود نیست؛ زیرا که آنها عظمت حق را دریافتند و می دانند در مقابل عظمت حق، هر چیزی کوچک و هر کمالی بی مقدار است، و در پیشگاه جلالت کبریای او، همۀ اعمال صالحه به پشیزی نیرزد. اتکاء آنها به رحمت و بسط فیض ذات مقدّس است.
ولی نفوس مغروره از همۀ کمالات باز مانند و خود را در صف اراذل حیوانات منسلک کنند، و از حق تعالی و رحمت او، غافل و رو برگردان اند، و به صرف لقلقۀ لسان می گویند: خدا ارحَمُ الرّاحمین است و خدا بزرگ است. شیطان آنها را وادار کند به معاصی کبیره و ترک واجبات عظیمه، و به آنها تلقین کند که در مقام عذر بگویند: خدا بزرگ است. در صورتی که اگر ذرّه ئی از عظمت خداوند ـ تبارک و تعالی ـ را دریافته بودند ممکن نبود در محضر او و حضور او، با نعمت او مخالفت او کنند.
منبع: شرح جنود عقل و جهل امام خمینی
۰۳ خرداد ۰۱ ، ۱۷:۰۷
۰ نظر
بسم الله
مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ
اَنْتَ الْقَوِىُّ وَ اَنَا الضَّعیفُ
وَ هَلْ یَرْحَمُ الضَّعیفَ اِلا الْقَوِىُّ
۲۱ ارديبهشت ۰۱ ، ۰۰:۲۹
۰ نظر
بسم الله
ازدواج ربطی به شرایط فرد نداره
اما به توکل آدم ربط داره
۱۴ ارديبهشت ۰۱ ، ۱۴:۰۷
۶ نظر
بسم الله
به نظرم خدا رمضان را گذاشته برای قدرت نمایی خودش
تا ما بفهمیم همه ی نشدنی ها شدنی است و ممکن
مثلا در دعایی گفته شده اگر این چند خط را بخوانی، گناهان چهل ساله ات آمرزیده می شود.
ما می گوییم «مگه میشه؟»
اما خدا می گوید به خودتان نگاه نکنید
به منی نگاه کنید که همه چیز را با «کن» «فیکون» می کنم.
یک شب را هزاربرابر می کنم
هر شب بندگانم را از آتش رها می کنم.
باید به خدایی خدا نگاه کنیم.
نه بیچارگی خودمان...
۱۰ ارديبهشت ۰۱ ، ۰۲:۱۴
۱ نظر
بسم الله
اللّٰهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِی مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَ، راضِیَةً بِقَضائِکَ
۰۲ ارديبهشت ۰۱ ، ۱۶:۴۸
۱ نظر
بسم الله
به این نتیجه رسیدم انسان «رها» عاقبت به خیر میشه
رها از خود
از تعلقات
از اسباب
اما هنوز نفهمیدم نسبت این رهایی با رها شدن از اختیار و تفویض اختیار چیست.
+ این سخنرانی از آقای میرباقری رو در مورد تفویض پیدا کردم.
ایشون میگن تفویض یعنی کار خدارو به خدا سپردن
و میگن این منافات با بندگی نداره
و من بازم نمی فهمم
۲۸ فروردين ۰۱ ، ۰۱:۴۶
۱ نظر
بسم الله
1- احتمالا همه ما این تجربه رو داریم که وقتی نزد شخص مهم و بزرگی میریم
دچار اضطراب میشیم
ممکنه صدامون بلرزه
طپش قلب بگیریم
و وقتی با اون بزرگ وارد گفتگو شدیم آرام شدیم
و دیدیم با همه بزرگی چه قدر وجود اون فرد آرامش بخشه
اما سعی می کنیم در حضور او جوری رفتار کنیم که خلاف ادب نباشه
و این که باز هم هربار میریم نزدش باز اون احساس های اول تکرار میشه
2- میگن رسول خدا صلوات الله علیه و آله و سلم وقت نماز برافروخته می شدند
فکر کنم این دقیقا شبیه مثال بالاست
و شدت حضوری که رسول خدا در محضر خدا احساس می کردند چنین حالتی رو براشون رقم می زد
و همین احساس حضور در محضر بزرگترینِ تمام عوالم
بیشترین مراقبت رو برای انسان رقم میزنه
حضور در محضر علیم قوی رحمن رحیم
خدایا شدت احساس حضور در محضر او را به ما بده
۲۱ فروردين ۰۱ ، ۰۲:۲۲
۰ نظر
بسم الله
1- یک بار بنده خدایی برای مقابله با عجب گفت
دو تا ظرف رو تصور کنید
یکی کوچکتر
یکی و بزرگتر
ظرف کوچک زودتر پر می شود
و ظرف بزرگتر دیرتر
یعنی ظرف دوم نیازمندتر و فقیرتر است و احتیاجش بیشتر
انسان‌ها هم همین طورند
کسی که ظرف وجودش بزرگتر است
نیازمندتر است
و این فقر و احتیاج جایی برای عُجب و خودبینی نمی گذارد
2- مهم است که انسان ها با چه چیز پُر می شوند
و نیازشان «رو» به چه کسی است
و اظهار نیازشان «از» چه کسی است
آدم های متوقع
آدم هایی که برای پُر شدن به انسان‌هایی شبیه خودشان چنگ می‌زنند
آدم هایی که دستشان پیش روی خلق دراز است
همیشه خالی می مانند
هیچ وقت پر نخواهند شد
همان گونه که امام سجاد فرمودند:
إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَى خَلْقِکَ تَجَهَّمُونِی
اگر مرا به بندگانت واگذاری، با ترش‌رویی به من بنگرند؛
وَ إِنْ أَلْجَأْتَنِی إِلَى قَرَابَتِی حَرَمُونِی
و اگر به پناه خویشانم فرستی، محرومم سازند؛
وَ إِنْ أَعْطَوْا أَعْطَوْا قَلِیلًا نَکِداً
و اگر عطا کنند، عطایی اندک و پر دردسر دهند؛
وَ مَنُّوا عَلَیَّ طَویِلاً وَ ذَمُّوا کَثیِراً .
و بر من منّت بسیار گذارند و بیش از اندازه نکوهش کنند.
اما اگر کسی رو به خدا کند و با خدا و از او پر شود
غنی می شود
بی نیاز از خلق
همان که در آن مبارکه آمده: «الیس الله بکاف عبده»
فَبِفَضْلِکَ ، اللَّهُمَّ ، فَأَغْنِنِی ، وَ بِعَظَمَتِکَ فَانْعَشْنِی ، وَ بِسَعَتِکَ ، فَابْسُطْ یَدِی ، وَ بِمَا عِنْدَکَ فَاکْفِنِی.
خدایا! پس به احسانت بی‌نیازم کن و به بزرگی‌ات مرتبۀ بلندم ده و به توانگری‌ات، دستم را گشاده ساز و به آنچه که نزد توست، بی‌نیازم فرما.
*خیلی دعای 22 صحیفه سجادیه و مضامینش عجیب و دقیقند.
۱۷ فروردين ۰۱ ، ۲۳:۴۰
۱ نظر
بسم الله
ما یک وقت میدواریم برای تحقق آن چه خودمان می خواهیم
و وقتی صبر می کنیم و نمی شود
ناامید می شویم
اما امید واقعی به خدا
امید به تحقق خواسته هایمان نیست
بلک امید به خود خداست
به خواست خدا
آن گونه که دوست دارد محقق شود
۱۷ فروردين ۰۱ ، ۱۷:۳۴
۲ نظر
