بسم الله
1- یک بار بنده خدایی برای مقابله با عجب گفت
دو تا ظرف رو تصور کنید
یکی کوچکتر
یکی و بزرگتر
ظرف کوچک زودتر پر می شود
و ظرف بزرگتر دیرتر
یعنی ظرف دوم نیازمندتر و فقیرتر است و احتیاجش بیشتر
انسان‌ها هم همین طورند
کسی که ظرف وجودش بزرگتر است
نیازمندتر است
و این فقر و احتیاج جایی برای عُجب و خودبینی نمی گذارد
2- مهم است که انسان ها با چه چیز پُر می شوند
و نیازشان «رو» به چه کسی است
و اظهار نیازشان «از» چه کسی است
آدم های متوقع
آدم هایی که برای پُر شدن به انسان‌هایی شبیه خودشان چنگ می‌زنند
آدم هایی که دستشان پیش روی خلق دراز است
همیشه خالی می مانند
هیچ وقت پر نخواهند شد
همان گونه که امام سجاد فرمودند:
إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَى خَلْقِکَ تَجَهَّمُونِی
اگر مرا به بندگانت واگذاری، با ترش‌رویی به من بنگرند؛
وَ إِنْ أَلْجَأْتَنِی إِلَى قَرَابَتِی حَرَمُونِی
و اگر به پناه خویشانم فرستی، محرومم سازند؛
وَ إِنْ أَعْطَوْا أَعْطَوْا قَلِیلًا نَکِداً
و اگر عطا کنند، عطایی اندک و پر دردسر دهند؛
وَ مَنُّوا عَلَیَّ طَویِلاً وَ ذَمُّوا کَثیِراً .
و بر من منّت بسیار گذارند و بیش از اندازه نکوهش کنند.
اما اگر کسی رو به خدا کند و با خدا و از او پر شود
غنی می شود
بی نیاز از خلق
همان که در آن مبارکه آمده: «الیس الله بکاف عبده»
خیلی دعای قشنگی بود.
انگار چیزیه که من نیاز داشتم اما پیداش نمیکردم!
ممنون ازت