کیف؟

بسم الله

جهنم اصلی جهنم فراق است.

و جهنم، اعمال سوء ماست که ما را از خدا دور می کند.

چرا؟

بسم الله

چرا سختی زندگی برخی افراد بیشتر است؟

زیرا وسعت خواست و اهدافشان بزرگتر و متعالی تر است و به همان اندازه امتحان می شوند و از رنج ها عبور می کنند تا به قله تعالی برسند.

وسعت و سختی امتحان های ما به اندازه بزرگی انتخاب هایی است که داریم.

به همین دلیل ابتلائات پیامبران و ائمه بیش از همه مردم بوده است.

معبودهایی غیر از خدا

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

آیه های امیدبخش

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿۳۳﴾

و آن کس که صدق آورد و آن را تصدیق کرد آنانند که خود پرهیزگارانند

لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ ﴿۳۴﴾

براى آنان هر چه بخواهند پیش پروردگارشان خواهد بود این است پاداش نیکوکاران

لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۳۵﴾

تا خدا بدترین عملى را که کرده‏ اند برایشان بپوشاند و آنان را به بهترین کارى که می‌کرده‏‌اند پاداش دهد.

أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿۳۶﴾

آیا خدا کفایت‏ کننده بنده‏ اش نیست و [کافران] تو را از آنها که غیر اویند مى‏ ترسانند و هر که را خدا گمراه گرداند برایش راهبرى نیست

سوره زمر

دینداری در سرازیری

بسم اللّه

امروز بعد از ظهر یک بخشی از صحبت های درس هایی از قرآن آقای قرائتی حفظه الله را گوش دادم که بسیار جالب و دلنشین بود.

ایشان با لظافت و شیرینی کلام سه اتفاق محتمل را نقل کردند و گفتند: «اگر به من زنگ بزنند و بگویند دیگر در سپاه مسئولیتی نداری، دیگر مسئول ستاد اقامه نماز نیستی و در انتها تماس بگیرند که مسئول نهضت سواد آموزی هم نیستی، آن وقت معلوم می شود که من دیندار هستم یا نه! وگرنه در سرازیری بشکه هم شبیه ماشین bmw است! »

خلصه این که همه در سرازیری و وقتی مانع و مشکلی نیست دیندارند!

اما عیار دین و ایمان انسان ها وقتی مسیر حرکت سخت می شود معلوم می شود!

اگر فیلمش منتشر شد و توانستم اینجام میگذارم ان شاء الله چون شنیدن با بیان خود ایشان لطف دیگری دارد.

تشویق شیطان

 بسم الله
 استاد سید محمّدمهدی میرباقری: 

«در کتاب "استعاذه" شهید دستغیب این قصه را دیدم که یکی از علما کتابی نوشته بود و مفصلاً دربارهٔ مکاید و وسوسه‌های شیطان سخن گفته بود. در همان زمان، یکی از اخیار، شیطان را خواب دیده بود و گفته بود: دیدی که فلانی چطور تو را رسوا کرد؟!  شیطان جواب داده بود که خودم وسوسه کردم که علمش را ظاهر کند و بنویسد! [اسم کتابش ردِ‌ّ شیطان است ولی حقیقتش جلوه نفس است.] او اثبات نفس می‌کند و خودش را اثبات می‌کند و با من که کاری ندارد!» ۹۵/۱۲/۱۱ @mirbaqeri

راحتی

بسم الله

یک کودک آرام و بی دغدغه است.

راحت می خوابد بدون این که فکر کند فردا و آینده چگونه خواهد شد.

دلش به مادری گرم است که حواسش به اوست.

به همه نیازهایش

انسانی که به خدا توکل می کند همین گونه است.

آرام، سبک، راحت و بی دغدغه فردا که چه پیش خواهد آمد.

دوری از خدا

بسم الله

یکی از اتفاقات مهمی که هنگام مشکلات و ابتلائات زندگی می افتد دوری از خداست.

اولین قدم هم این است که مقصر همه مشکلاتمان را خدا می دانیم و می گوییم خدا می توانست و برای ما نخواست.

در صورتی که خیلی از خواست های ما هنگام بلایا شبیه تمایل کودک به خوردن غذاهای لذیذ سرخ کردنی است که به محض برآوردن این خواسته، بیماری تشدید خواهد شد. اما ما اصرار می کنیم که می خواهیم!

قدم بعدی بعد از مقصر دانستن خدا، قهر با خداست و دوری از دعا و عبادات.

خیلی ها در این مرحله اولین کاری که می کنند ترک نماز است و این یعنی آغاز دومینوی سقوط و کسی که نماز را کنار گذاشت انگار تنها راه ارتباطی اش را با خدا رها کرده. کسی که نماز را در مشکلات کنار می گذارد بازگشتش محال نیست اما قطعا مسیر بازگشتش سخت تر از دیگران است.

اگر هم خیلی انسان خوبی باشد در این مرحله نماز را کنار نمی گذارد اما آن را با تأخیر می خواند یا همه عبادات و ادعیه و مستحبات دیگر را کنار می گذارد و همه این ها به حال بد زمان گرفتاری دامن می زند و ما را از نزدیک شدن به رب العالمین باز می دارد.

چنین انسانی دائم می گوید «خدایا چرا حالم بد است؟» یا «خدایا حالم را خوب کن» در حالی که این خوب یا بد بودن حال به دست خود انسان است و این فرد باید دوباره به سمت خدا برود و ذکر و دعا و نماز ؛ و با خدا به روشی که معصومین در ادعیه یادمان داده اند حرف بزند تا حالش خوب شود.

این حالت همانی است که در  بعضی از آیات قرآن کریم با تعابیر گوناگون ذکر شده و چه قدر زمان برد تا این آیات را بفهمم! به قیمت امتحان های خیلی سخت!

وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَئُوسٌ کَفُورٌ ﴿۹﴾

و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانیم سپس آن را از وى سلب کنیم قطعا نومید و ناسپاس خواهد بود (۹)

وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّی إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿۱۰﴾

و اگر پس از محنتى که به او رسیده نعمتى به او بچشانیم حتما خواهد گفت گرفتاریها از من دور شد بى‏ گمان او شادمان و فخرفروش است (۱۰)

إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿۱۱﴾

مگر کسانى که شکیبایى ورزیده و کارهاى شایسته کرده‏ اند [که] براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (۱۱) سوره هود

کاش جزء دسته صابران و انجام دهنگان عمل صالح بشویم که با این داده ها و نداده های دنیا مأیوس و نا امید نشویم.

لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ

بسم اللّه

فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی [عَلَیَ ] عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ، وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی، لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ، فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمَّلا] کَرِیما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ، إِنَّکَ تَدْعُونِی فَأُوَلِّی عَنْکَ، وَ تَتَحَبَّبُ إِلَیَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَیْکَ، وَ تَتَوَدَّدُ إِلَیَّ فَلا أَقْبَلُ مِنْکَ، کَأَنَّ لِیَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ، فَلَمْ [ثُمَّ لَمْ ] یَمْنَعْکَ ذَلِکَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِی وَ الْإِحْسَانِ إِلَیَّ، وَ التَّفَضُّلِ عَلَیَّ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ، فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجَاهِلَ، وَ جُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ إِحْسَانِکَ، إِنَّکَ جَوَادٌ کَرِیمٌ.

اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روی نادانی بر تو عتاب ورزیدم، با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد، چه تو به سرانجام امور آگاهی، پس هیچ مولای کریمی را بر بنده پستی، شکیباتر از تو بر خود ندیدم ای پروردگار من، تو مرا می خوانی، و من از تو روی می گردانم، و با من دوستی می ورزی و من با تو دشمنی می کنم، به من محبّت می نمایی و از تو نمی پذیرم، گویا مرا بر تو منّت است، و با همه اینها چیزی تو را باز نمی دارد از رحمت و احسان بر من، و تفضّل به جود و کرمت بر این بنده، پس بر بنده نادانت رحم کن، و با فزونی احسانت بر او جود آور، زیرا تو بخشنده کریمی.

بخشی از دعای افتتاح

چشم محروم

بسم الله

اِلـهی اِلَیْکَ اَشْکُو قَلْباً قاسِیاً مَعَ الْوَسْواسِ مُتَقَلِّبا

، خدایا به تو شکایت می‏کنم،از دل همچون سنگی که با وسوسه زیرورو می‏شود

وَبِالرَّیْنِ وَالطَّبْعِ مُتَلَبِّساً، وَعَیْناً عَنِ الْبُکآءِ مِنْ خَوْفِکَ جامِدَةً،

و به آلودگی گناه و سیاهی نافرمانی آلوده شده و از چشمی که از گریه ناشی از هراس تو خشک شده،

وِ اِلی ما تَسُرُّها طامِحَةً، اِلـهی لا حَوْلَ لی وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِقُدْرَتِکَ،

و در عوض به‏ مناظری که خوش‏آیند آن است خیره گشته به تو گلایه می‏کنم،خدایا توان و نیرویی برای من جز به قدرت تو نیست

، وَلا نَجاةَ لی مِنْ مَکارِهِ الدُّنْیا اِلاّ بِعِصْمَتِکَ،

راه نجاتی از گرفتاریهای دنیا جز نگهداری تو برایم نمی‏باشد

بخشی از مناجات الشاکین امام سجاد علیه السلام

الهی و ربی من لی غیرک