بسم الله
یک کودک آرام و بی دغدغه است.
راحت می خوابد بدون این که فکر کند فردا و آینده چگونه خواهد شد.
دلش به مادری گرم است که حواسش به اوست.
به همه نیازهایش
انسانی که به خدا توکل می کند همین گونه است.
آرام، سبک، راحت و بی دغدغه فردا که چه پیش خواهد آمد.
بسم الله
یکی از اتفاقات مهمی که هنگام مشکلات و ابتلائات زندگی می افتد دوری از خداست.
اولین قدم هم این است که مقصر همه مشکلاتمان را خدا می دانیم و می گوییم خدا می توانست و برای ما نخواست.
در صورتی که خیلی از خواست های ما هنگام بلایا شبیه تمایل کودک به خوردن غذاهای لذیذ سرخ کردنی است که به محض برآوردن این خواسته، بیماری تشدید خواهد شد. اما ما اصرار می کنیم که می خواهیم!
قدم بعدی بعد از مقصر دانستن خدا، قهر با خداست و دوری از دعا و عبادات.
خیلی ها در این مرحله اولین کاری که می کنند ترک نماز است و این یعنی آغاز دومینوی سقوط و کسی که نماز را کنار گذاشت انگار تنها راه ارتباطی اش را با خدا رها کرده. کسی که نماز را در مشکلات کنار می گذارد بازگشتش محال نیست اما قطعا مسیر بازگشتش سخت تر از دیگران است.
اگر هم خیلی انسان خوبی باشد در این مرحله نماز را کنار نمی گذارد اما آن را با تأخیر می خواند یا همه عبادات و ادعیه و مستحبات دیگر را کنار می گذارد و همه این ها به حال بد زمان گرفتاری دامن می زند و ما را از نزدیک شدن به رب العالمین باز می دارد.
چنین انسانی دائم می گوید «خدایا چرا حالم بد است؟» یا «خدایا حالم را خوب کن» در حالی که این خوب یا بد بودن حال به دست خود انسان است و این فرد باید دوباره به سمت خدا برود و ذکر و دعا و نماز ؛ و با خدا به روشی که معصومین در ادعیه یادمان داده اند حرف بزند تا حالش خوب شود.
این حالت همانی است که در بعضی از آیات قرآن کریم با تعابیر گوناگون ذکر شده و چه قدر زمان برد تا این آیات را بفهمم! به قیمت امتحان های خیلی سخت!
کاش جزء دسته صابران و انجام دهنگان عمل صالح بشویم که با این داده ها و نداده های دنیا مأیوس و نا امید نشویم.
بسم اللّه
فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی [عَلَیَ ] عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ، وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی، لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ، فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمَّلا] کَرِیما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ، إِنَّکَ تَدْعُونِی فَأُوَلِّی عَنْکَ، وَ تَتَحَبَّبُ إِلَیَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَیْکَ، وَ تَتَوَدَّدُ إِلَیَّ فَلا أَقْبَلُ مِنْکَ، کَأَنَّ لِیَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ، فَلَمْ [ثُمَّ لَمْ ] یَمْنَعْکَ ذَلِکَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِی وَ الْإِحْسَانِ إِلَیَّ، وَ التَّفَضُّلِ عَلَیَّ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ، فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجَاهِلَ، وَ جُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ إِحْسَانِکَ، إِنَّکَ جَوَادٌ کَرِیمٌ.
اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روی نادانی بر تو عتاب ورزیدم، با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد، چه تو به سرانجام امور آگاهی، پس هیچ مولای کریمی را بر بنده پستی، شکیباتر از تو بر خود ندیدم ای پروردگار من، تو مرا می خوانی، و من از تو روی می گردانم، و با من دوستی می ورزی و من با تو دشمنی می کنم، به من محبّت می نمایی و از تو نمی پذیرم، گویا مرا بر تو منّت است، و با همه اینها چیزی تو را باز نمی دارد از رحمت و احسان بر من، و تفضّل به جود و کرمت بر این بنده، پس بر بنده نادانت رحم کن، و با فزونی احسانت بر او جود آور، زیرا تو بخشنده کریمی.
بخشی از دعای افتتاح
بسم الله
اِلـهی اِلَیْکَ اَشْکُو قَلْباً قاسِیاً مَعَ الْوَسْواسِ مُتَقَلِّبا
، خدایا به تو شکایت میکنم،از دل همچون سنگی که با وسوسه زیرورو میشود
وَبِالرَّیْنِ وَالطَّبْعِ مُتَلَبِّساً، وَعَیْناً عَنِ الْبُکآءِ مِنْ خَوْفِکَ جامِدَةً،
و به آلودگی گناه و سیاهی نافرمانی آلوده شده و از چشمی که از گریه ناشی از هراس تو خشک شده،
وِ اِلی ما تَسُرُّها طامِحَةً، اِلـهی لا حَوْلَ لی وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِقُدْرَتِکَ،
و در عوض به مناظری که خوشآیند آن است خیره گشته به تو گلایه میکنم،خدایا توان و نیرویی برای من جز به قدرت تو نیست
، وَلا نَجاةَ لی مِنْ مَکارِهِ الدُّنْیا اِلاّ بِعِصْمَتِکَ،
راه نجاتی از گرفتاریهای دنیا جز نگهداری تو برایم نمیباشد
بخشی از مناجات الشاکین امام سجاد علیه السلام
الهی و ربی من لی غیرک
بسم اللّه
متغیر خوب یا بد بودن "حال"، دوری و نزدیکی به خداست.
کسی که به خدا نزدیک است "حُسن" حال دارد و کسی که از خدا دور است بدون شک "سوﺀ حال" دارد.
عذاب فراق و دوری از خداوند بالاترین عذاب است.
صَبَرْتُ عَلی عَذابِکَ، فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَلی فِراقِکَ
بر فرض که بر عذابت شکیبائی ورزم ولی بر فراقت چگونه صبر کنم؟
اللهم غیر سوﺀ حالنا بحسن حالک
مگر حالی بدتر از بنده ای که در ماه رمضان خودش را از خدایش دور نگه داشته هم داریم؟!
بسم اللّه
می توان نشست بین همه افکار نفی و ناامید کننده شبیه افکار زیر:
پس کی؟
چه طور؟
چگونه؟
مگر ممکن است؟
با این شرایط؟
دیگر نمی توانم...
یا می توان برخاست و از همه این ها عبور کرد و به قدرت خدا اعتماد کرد.
ما مختاریم به انتخاب
بسم الله
انگار خدا همه عالم را بسیج کرده تا ناامید نباشم و نشوم.
انگار همه سخنران ها هم از روی دست هم خوانده اند و همه یک چیز می گویند: ناامید نباش!
با تشکر از خدا
لک الحمد لک الشکر
الهی و ربی من لی غیرک
بسم الله
دارم به جایی می رسم که بگویم دیگر هیچ چیز
نه می خواهم
و نه حتی دیگر نیاز دارم
اما به قول حاج آقا پناهیان کار دائمی شیطان تولید دائمی یأس است.
و این که نخواهیم و دعا نکنیم نیز از علائم نا امیدی است.
و برای علاج باید این حرف ها را کنار گذاشت و دعا کرد و خواست که خدا می دهد.
انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون
بسم الله
خیلی وقت ها بعضی تأخیرها در رسیدن به خواسته ها موجب برملا شدن نهان انسان می شوند.
اساسا در دو حال از درون انسان پرده برداشته می شود.
زمان خوشی بسیار و زمان غم و عسرت شدید
تا پیش از این از شنیدن خبر ازدواج یا خوشی های دیگران با تمام وجودم خوشحال میشدم، اما الان…
نشانه خوبی نیست…
چه قدر سخت هست فهم مصلحت و این که مصلحت در تأخیر است و تأخیر بسیار
البته همیشه هم قرار نیست حکمت این مصلحت ها را بدانیم و بفهمیم.
الهی و ربی من لی غیرک
الهی لا حول لی و لا قوة الا بقدرتک
بسم الله
امام خامنه‌ای حفظه الله: امتحان الهی برای این نیست که خدا ما را بشناسد، ببیند ما در چه وزنی، در چه حدی هستیم؛ خود امتحان در حقیقت یک گام است به سوی مقصد.
من و شما که امتحان میشویم، معنایش این است که اگر توانستیم از این شدت و از این محنت عبور کنیم، یک وضع جدیدی، حیات جدیدی، مرحله‌ی جدیدی را به دست می‌آوریم.
۸۹/۸/۲۶
