بسم الله
«پرهیز یعنی ترک عادت»
عادت مقوله هولناکی است! عادت مثل آفتی است که بر هرچیزی که بنشیند آن را بی طعم، بی #رنگ و بی اثر می کند. شاید برای همین است که مزه اولین بار از هرچیزی به یاد ماندنی است.
عادت می تواند
عبادت را به لاشه‌ای تکرار شونده تبدیل کند.
عادت می تواند
عشق را به تعهدی همیشگی تبدیل کند.
عادت می تواند
انسان را به ماشینی بدون خلاقیت تبدیل کند
عادت می تواند
زندگی را به فرایند کشتن ِ زمان تبدیل کند
...
عادت می تواند
لذت خوردن را به پرکردن باک تبدیل کند
عادت می تواند
هنر را به تقلید تبدیل کند
عادت می تواند
من‌ها را به مای بزرگ بی خاصیت تبدیل کند
عادت یعنی بُت بزرگ!
به همین سبب شکستن عادت می شود نشان ِ پیامبری
و خرق عادت می شود معنای معجزه! یعنی آنچه غالبا از آن عاجزند ...
همین سیبی که در دستان من هست اگر بدون عادت خورده شود طعم دیگری دارد. اصلاً شاید حکمت رمضان همین است که روزه هرچه عادت داریم را به آتش بکشد. به گمانم گوهر پرهیز همین رهایی از عادت است.
پرهیز می کنیم تا بنده عادت نباشیم.
متن از #حسام_الدین_ایپکچی
از پیج اینستاگرام @hesamedinam
(به دلایلی یک عبارت از متن را حذف کردم)
عادت، معجزه را هم برای انسان عادی میکند. آقای صفایی حائری در کتاب «نامه‌های بلوغ» نوشتند: «تمامی هستی معجزه ای است که ما با آن مأنوس شده ایم. و تمام معجزات، طبیعت هایی است که هنوز با آن ها آشنا و مأنوس نشده ایم. طبیعت معجزه مأنوس و معجزه، طبیعت مجهول و نامأنوس است.»
یعنی ما به طبیعت عادت کردیم و برایمان عادی شده، وگرنه همه چیز و همه مخلوقات برایمان نو به نو و معجزه بود.
دریافت
