بسم الله
راز زندگی این هست که امورمان را به خدا بسپاریم و نگران نباشیم...
خدا نخواسته ما مدیر و مدبر و اداره کننده امور زندگیمان باشیم
او برنامه می‌دهد و ما فقط باید اجرا کنیم.
ارجاع به حدیث عنوان بصری که با عنوان اولین درجه تقوا در بالای وبلاگ قرار داده شده.
بسم الله
نمی شود
در دایره ی نگاه «منی» که فکر می کند نمی شود
خسته ام
چون «من» ننقطع از «او» باری را به دوش کشیدم که نباید
اسیرم
اسیر «منی» که محدود است و همه چیز را محدود می بیند
ایستاده ام
در مانعی که «خودم» ساخته ام
دعاهایم مستجاب نمی شود
که اگر مستجاب شود می گویم عجب مستجاب الدعوه «ام»
از حرف دیگران اذیت می شوم
چون «خودم» را کسی حساب کرده ام
کافی است این «من»
این «خود»
این «عُجب»
تمام شود
آن وقت تمام نشدن ها می شود
و تمام محدودیت ها برداشته می شود و تمام تعلقات که پای انسان را سنگین کرده اند
تمام می شود
خدایا با عافیت منم را از من بگیر
همان منی که وقتی نشد
به جای این که بفهمد باید از هر ان چه غیر توست نا امید شود
از تو ناامید شد
و مرتکب بزرگترین گناه شد
خدایا از این بزرگترین گناه توبه میکنم
بسم الله
رجا از فطریّات است، و قنوط برخلاف فطرت مخموره و از احتجاب است. و نیز مبدا حصول رجاء حسن ظنّ به خدای تعالی، و مبدا قنوطِ از رحمت سوءظنّ به ذات مقدّس است. گرچه مبدا حصول حسن ظنّ و سوءظنّ، علم به سعۀ رحمت و ایمان به کمال اسمائی و صفاتی و فعلی است، و جهل به آن است. و برگشت این دو، [به] معرفتِ ذات و جهل به آن است.
...
مبدا رجاء علم به سعۀ رحمت، و ایمان به بسط فیض و کمال و اسماء و صفات است. و مبدا غرور، تَهاون به امر الهی، و جهل به عوالم غیب و صور غیبیۀ افعال و لوازم ملکوتیۀ صفات نفس است. و از این جهت، آثار این دو نیز مختلف است؛ زیرا که کسی که معرفت به سعۀ رحمت و بسط نعمت حق و ایمان به آن دارد، حالت رجاء برای او دست داده، همین معرفت او را به تزکیۀ اعمال و تصفیۀ اخلاق و جدیّت در اطاعت اوامر مولی و ولیّ النعم دعوت کند، و کسی که صاحب غرور است، در دام شیطان و نفس اَمّاره، از کسب معارف و تحصیل اخلاق کریمانه و اعمال صالحه باز ماند.
نفوس راجیه در عین حال که به همه طور، قیام به امر می کنند نقطۀ اتّکاء آنها به اعمال و احوال خود نیست؛ زیرا که آنها عظمت حق را دریافتند و می دانند در مقابل عظمت حق، هر چیزی کوچک و هر کمالی بی مقدار است، و در پیشگاه جلالت کبریای او، همۀ اعمال صالحه به پشیزی نیرزد. اتکاء آنها به رحمت و بسط فیض ذات مقدّس است.
ولی نفوس مغروره از همۀ کمالات باز مانند و خود را در صف اراذل حیوانات منسلک کنند، و از حق تعالی و رحمت او، غافل و رو برگردان اند، و به صرف لقلقۀ لسان می گویند: خدا ارحَمُ الرّاحمین است و خدا بزرگ است. شیطان آنها را وادار کند به معاصی کبیره و ترک واجبات عظیمه، و به آنها تلقین کند که در مقام عذر بگویند: خدا بزرگ است. در صورتی که اگر ذرّه ئی از عظمت خداوند ـ تبارک و تعالی ـ را دریافته بودند ممکن نبود در محضر او و حضور او، با نعمت او مخالفت او کنند.
منبع: شرح جنود عقل و جهل امام خمینی
بسم الله
به نظرم خدا رمضان را گذاشته برای قدرت نمایی خودش
تا ما بفهمیم همه ی نشدنی ها شدنی است و ممکن
مثلا در دعایی گفته شده اگر این چند خط را بخوانی، گناهان چهل ساله ات آمرزیده می شود.
ما می گوییم «مگه میشه؟»
اما خدا می گوید به خودتان نگاه نکنید
به منی نگاه کنید که همه چیز را با «کن» «فیکون» می کنم.
یک شب را هزاربرابر می کنم
هر شب بندگانم را از آتش رها می کنم.
باید به خدایی خدا نگاه کنیم.
نه بیچارگی خودمان...
بسم الله
وقتی ظاهرا همه‌ی راه‌ها بسته است
راه خدا گشوده است
باز باز
به شرطی که مثل یوسف به سمت خدا فرار کنیم...
بسم الله
خواست خدا برای من این بوده
که همیشه امیدوار باشم
+ به وقت آخرین شب قرن
بسم الله
از قواعد مهم عالم است هست
اگر کسی تلاش کنه برای دیده شدن
دیده نمیشه
برعکس اگر کسی تلاش کنه برای گمنامی و دیده نشدن،
خدا به تمام عالم بخشنامه میده تا او رو ببینند.
به قول سردار شهید سلیمانی
باید به این بلوغ برسیم که نباید دیده شویم
آن کس که باید ببینید می‌بیند
بسم الله
به نظرم یکی از شگفت انگیزترین موضوعاتی که میشه بهش فکر کرد
فکر کردن به احاطه خداست نسبت به مخلوقات
احاطه ای از جنس انا اقرب الیه من حبل الورید
خدایی که از تمام افکار
لحظات
مسیرها
و همه چیز ما آگاهست
و این احاطه را ضرب کنیم در تمام مخلوقات
و خدایی که در ارتباط با او انگار ما تنها مخلوقیم...
حقیقتا شگفت انگیزه
و چه قدر بد که بسیاری او را به اندازه ذهن خود کوچک و ناتوان می پندارند.
بسم الله
استادمون دیروز در مورد آیه « ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلاً فیهِ شُرَکاءُ مُتَشاکِسُونَ وَ رَجُلاً سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیانِ مَثَلاً الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ » زمر 29
خداوند (براى توحید و شرک) مثلى زده است: بنده اى که چند مالک ناسازگار در مالکیّت او شریک باشند (و دستورات متضاد به او بدهند) و بنده اى که تنها مطیع یک نفر است (و فقط از او دستور مىگیرد) آیا این دو در مَثَل یکسانند؟ حمد و ستایش مخصوص خداوند است، ولى بیشتر مردم نمى دانند.
و این آیه مثال مشرک و موحد هست.
مشرک بنده چند ولی هست.
و موحد فقط بنده خدا.
مشرک هرچه قدر تلاش کنه نمی تونه همه رو راضی کنه
اما موحد وقتی فقط خدارو راضی کنه کافیه
در آیت الکرسی هم همین مضمون هست.
الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور
خدا ولی مومنین هست و آن ها را از ظلمات متکثر خارج و به نور واحد می رساند
والذین کفروا اولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات
و کافران ولی های متکثر از از طاغوت دارند که آن ها را از نور واحد خارج و به ظلمات متکثر وارد می کنند.
و این روایت از امیرالمومنین علیه السلام: « مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ»
گویای همین توحید هست و خلاصه این که اگر با خدا باشیم همه چیز اصلاح می شود.
و اگر آشفته حالیم و بدحال از شلوغی ها و نشدن ها و...
شاید مشرک شده ایم...
