عادی نشدن

بسم الله

رایج است که می گویند زن و مرد بعد از دو سه سال اول ازدواج برای هم عادی می شوند و این شروع مشکلات است.

اما خدا پادزهر این عادی شدن را همان اول به زوج ها هدیه می کند. «مودت و رحمت»

مودت محبتی است که مسئولیت در پی دارد.

محبت هیچ گاه عادی نمی شود.

مگر پدر و مادری که به فرزندشان محبت دارند فرزند برایشان عادی می شود؟

بلکه این محبت روز به روز عمیق تر و شکوفاتر می شود.

به جای فنون همسرداری و امثالهم باید فنون مودت و رحمت را به زوجین آموخت.

این متن را اصولا باید در آن یکی وبلاگ منتشر می کردم.

اما حالا باشد اینجا شاید آنجا هم منتشر کردم.

نقایص

بسم الله

خدا نه تنها نداشته‌ها بلکه نقایص ما را هم جبران می‌کند. 

در روانشناسی و علوم تربیتی  می‌گویند مشکلات کودکی، فقدان‌ها، مسائل تربیتی، دارای آسیب‌های گوناگون است.   خدا این گونه نقایص را هم جبران می‌کند، چون رب اوست، جبار اوست. 

وقتی توبه جبران گناهی است که در وجود ما نقص جدی ایجاد کرده است، پس برای همه نقایص دیگر نیز جبرانی وجود دارد.  

سؤال: اگر قرار است خدا همه‌ی کاستی‌های ما را جبران کند، پس اختیار ما کجاست؟

اختیار ما در مرحله اول انتخاب خداست به عنوان معبود و سپس انتخاب مسیرهایی است که خدا برای جبران نقایص تعیین کرده است و اتخاذ آن‌ها برای عمل کردن. 

توقع

بسم الله

هیچ چیز به اندازه قطع توقع انسان را رها و آزاد نمی‌کند.

حتی قطع توقع از آن‌ها که حق ما به گردن آن‌هاست.

ثواب

بسم الله

تصور عمومی از ثواب این است که هرکدام ما یک کیسه ای داریم که وقتی کار خوبی انجام می دهیم تعدادی سکه به اندازه تعداد ثوابی که گفته شده می ریزند داخل کیسه مان!

و وقتی هم که گناه می کنیم کیسه سوراخ می شود و سکه هایش بیرون می ریزد!

این تصور نسبت به ثواب به نظرم خیلی بدوی و چه بسا اشتباه است!

به نظرم ثواب به رتبه، درجه و رشد و کمال انسان اضافه می کند.

وقتی می گویند عملی به این اندازه ثواب دارد، یعنی عامل آن به اندازه همان ثواب رشد می کند و بالا می رود.

ظرف زمانی و مکانی هم در میزان ثواب و این ارتقاء وجودی مؤثر است.

مثلا هر رکعت نماز در حرم امیرالمؤمنین علیه السلام ثواب دویست هزار رکعت نماز در مکان های دیگر را دارد. یعنی ارتقائی که در آن ظرف مکانی کنار امام نصیب انسان می شود تا این اندازه بالاست.

یا وقتی گفته شده خواندن یک آیه در ماه مبارک رمضان ثواب ختم قرآن دارد، یعنی با همان یک آیه و تاثیرش در ما، به اندازه ای که یک ختم قرآن در رشد ما اثر دارد، رشد می کنیم.

یک نکته ای هم از من به یادگار داشته باشید.

همه ما حق الناس به گردنمان هست که ممکن است در دنیا و آخرت برایمان مانع ایجاد کند.

هر زیارتی می روید به نیابت از این افراد که حقشان بر گردن ماست دو رکعت نماز به نیابت بخوانید و در آخرت وقتی مانع شدند تقدیمشان کنید تا راضی شوند ان شاء الله.

لینک

بعدا نوشت: صد البته تکلیف حق الناس و طلب حلالیت باید در دنیا مشخص شود و نباید به آخرت موکولش کرد. اما ما خیلی اوقات نمی دانیم حق الناس گردنمان هست و همین بار دوشمان می شود در آخرت.

اتفاقی نیست

بسم الله

هیچ چیز در دنیا اتفاقی نیست.

حتی کلیک های من روی اینجا برای تایپ.

مطلبی که دیگری می نویسد و مناسب حال الان من است.

مطلبی که من می نویسم و مناسب حال شماست.

همه این ها مدبری دارد که تدبیر می کند به ذهن فلانی فلان جمله بیافتد تا بنویسد و من بخوانمش.

این از مهربانی خداست که این همه حواسش به ماست.

هو الرحمن الرحیم

هو القاهر فوق عباده

جبران نداشته ها

بسم الله

خدا همه نداشته‌های زندگی مارا جبران می‌کند.

حتی اگر این نداشتن ها از مهمترین ها باشد.

مثل نداشتن مادر

نداشتن پدر

نداشتن همسر

نداشتن مادری که مادری کند

نداشتن پدری که پدری کند

نداشتن همه نداشته ها

الیس الله بکاف عبده

کافی است خدا را به جای همه ی داشته ها و نداشته هایمان بپذیریم...

+

درس عبرت

بسم الله

هیچ گاه انسان ها را نمی توان از طریق صفحات مجازی شناخت.

من و تو

بسم الله

دریافت

از پیج اینستاگرام to.daddy

در متن، بابا یعنی خدا.

مقایسه

بسم الله

وقتی تا الان زندگی‌ات شبیه دیگران نبوده، چرا خودت را مقایسه می‌کنی و انتظار داری بقیه زندگی‌ات شبیه آن ها باشد؟

خدایا لطفا

بسم الله

خدایا لطفا مارو از شر این همسایه بد نجات بده!

خدایا لطفا...

مردی از انصار خدمت پیامبر خدا عرض کرد: من از قبیله بنی فلان خانه ای خریده ام و نزدیکترین همسایه ام، کسی است که امیدی به خیر و خوبی اش ندارم و از بدی اش در امان نیستم. پس، پیامبرخدا به علی(ع) و سلمان و ابوذر و یکی دیگر که فراموش کرده ام و فکر می کنم مقداد باشد[۱]، دستور داد به مسجد بروند و با صدای بلند فریاد بزنند: «لا ایمانَ لِمَنْ لَمْ یَأمَنْ جارُهُ بوِائقَهُ؛ ایمان ندارد هر آن کس که همسایه اش از شرّ او در امان نباشد. » آنان سه بار این سخن را اعلام کردند.[۲] این نوع برخورد پیامبر با شخص همسایه آزار، شدت زشتی این اخلاق ناپسند را نشان می دهد

در روایت دیگری، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «مَنْ کانَ یُؤْمِنُ بالله وَ الیومِ الاخِرِ فَلایؤْذی جارَهُ؛ هر که به خدا و روز واپسین ایمان داشته باشد، همسایه خود را آزار نمی دهد.»

امام رضا(ع) نیز می فرماید: «لیسَ مِنّا مَن لَم یأمَن جارُهُ بوائِقَهُ؛ از ما نیست کسی که همسایه اش از شرّ او در امان نیست.»

در روایتی، امام رضا(ع)، شیعه بودن و در مسیر اهل بیت(ع) قرار داشتن را مستلزم آزار نرساندن به همسایه می داند.

همسایه بد، تا جایی زشت شمرده شده که حضرت علی(ع) از آن به عنوان سخت ترین بلا و مصیبت یاد می کند: «جارُ السُّوء اعظمُ الضَّراءِ و اَشَدُّ البَلاءِ؛ همسایه بد، بزرگ ترین رنج و سخت ترین بلا و مصیبت است.»

باز در نکوهش همسایه بد، از لقمان نقل کرده اند که فرمود: «من صخره های بزرگ و آهن و هر بارِ سنگینی را به دوش کشیدم، ولی باری سنگین تر از همسایه بد ندیدم.»

می گویند همسایه بد، رفتارش چون کوره آهنگر است که اگر تو را به شعله خود نسوزاند، بوی بد دودش در تو اثر کند و رنجت دهد.

ناپسند بودن همسایگی بد، نزد پیامبر اکرم(ص) تا جایی است که در سفارش خود به علی(ع) می فرماید: «ای علی! چهار چیز است که پشت انسان را می شکند. .. و یکی از آنها همسایه بد است.»

امام صادق(ع) هم یکی از سه چیزی که زندگی انسان را تیره و تار می سازد، «همسایه بد » معرفی می کند.

لینک منبع