بسم الله
شاید گیم بازها این آیه را بهتر بفهمند وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ
گاهی فکر میکنم دنیایی که گفته شده لهو و لعب هست
همان مراحل گیمی است که خدا برای زندگی تک تک ما طراحی کرده و اون بالا ایستاده و نگاه می‌کند که ما چه می‌کنیم...
و اهالی استقامت گیم اور نمی‌شوند.
در کتاب «تحف العقول» آمده است: از سخنان امام باقر (علیه السلام) به جابر (رحمة الله علیه): [جابر گوید:] روزی آن حضرت (علیه السلام) از منزل خارج شد درحالی‌که می فرمود: «ای جابر (رحمة الله علیه)! به خدا سوگند، شب را غمگین و دل نگران به صبح رساندم». پرسیدم: «فدایت شوم! غم و دل نگرانیتان برای چیست؟ برای دنیا»؟! فرمود: «نه جابر بلکه غم و اندوهم نگرانی از آخرت است. جابر! هرکس پاکی حقیقت ایمان بر دلش وارد شود، دیگر کمتر توجّهی به هیچ زیور دنیایی نکند. به راستی خوشی به زیور دنیا فقط و فقط بازی است و سرگرمی، و بی‌شکّ سرای آخرت، زندگانی [راستین] است. ای جابر! در خور و شایسته فرد مؤمن نیست که به خوشی زندگی این سرا تکیه و اعتماد کند، و این را بدان که دنیاپرستان همان جماعت غافل و فریبکار و نادانند».
بحار الأنوار، ج۷۵، ص۱۶۵