بسم الله
من: خدایا چه کار کنم؟
خدا: هیچ کار
به من توکل کن.
مگه من خدای تو نیستم؟
بسم الله
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
نگران نباش
خدا هست
با عرض پوزش از جناب حافظ بابت تعریض به ساحت شعر ایشان
۰۹ خرداد ۰۱ ، ۰۰:۵۴
۱ نظر
بسم الله
به نظرم خدا رمضان را گذاشته برای قدرت نمایی خودش
تا ما بفهمیم همه ی نشدنی ها شدنی است و ممکن
مثلا در دعایی گفته شده اگر این چند خط را بخوانی، گناهان چهل ساله ات آمرزیده می شود.
ما می گوییم «مگه میشه؟»
اما خدا می گوید به خودتان نگاه نکنید
به منی نگاه کنید که همه چیز را با «کن» «فیکون» می کنم.
یک شب را هزاربرابر می کنم
هر شب بندگانم را از آتش رها می کنم.
باید به خدایی خدا نگاه کنیم.
نه بیچارگی خودمان...
۱۰ ارديبهشت ۰۱ ، ۰۲:۱۴
۱ نظر
بسم الله
1- احتمالا همه ما این تجربه رو داریم که وقتی نزد شخص مهم و بزرگی میریم
دچار اضطراب میشیم
ممکنه صدامون بلرزه
طپش قلب بگیریم
و وقتی با اون بزرگ وارد گفتگو شدیم آرام شدیم
و دیدیم با همه بزرگی چه قدر وجود اون فرد آرامش بخشه
اما سعی می کنیم در حضور او جوری رفتار کنیم که خلاف ادب نباشه
و این که باز هم هربار میریم نزدش باز اون احساس های اول تکرار میشه
2- میگن رسول خدا صلوات الله علیه و آله و سلم وقت نماز برافروخته می شدند
فکر کنم این دقیقا شبیه مثال بالاست
و شدت حضوری که رسول خدا در محضر خدا احساس می کردند چنین حالتی رو براشون رقم می زد
و همین احساس حضور در محضر بزرگترینِ تمام عوالم
بیشترین مراقبت رو برای انسان رقم میزنه
حضور در محضر علیم قوی رحمن رحیم
خدایا شدت احساس حضور در محضر او را به ما بده
۲۱ فروردين ۰۱ ، ۰۲:۲۲
۰ نظر
بسم الله
1- یک بار بنده خدایی برای مقابله با عجب گفت
دو تا ظرف رو تصور کنید
یکی کوچکتر
یکی و بزرگتر
ظرف کوچک زودتر پر می شود
و ظرف بزرگتر دیرتر
یعنی ظرف دوم نیازمندتر و فقیرتر است و احتیاجش بیشتر
انسان‌ها هم همین طورند
کسی که ظرف وجودش بزرگتر است
نیازمندتر است
و این فقر و احتیاج جایی برای عُجب و خودبینی نمی گذارد
2- مهم است که انسان ها با چه چیز پُر می شوند
و نیازشان «رو» به چه کسی است
و اظهار نیازشان «از» چه کسی است
آدم های متوقع
آدم هایی که برای پُر شدن به انسان‌هایی شبیه خودشان چنگ می‌زنند
آدم هایی که دستشان پیش روی خلق دراز است
همیشه خالی می مانند
هیچ وقت پر نخواهند شد
همان گونه که امام سجاد فرمودند:
إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَى خَلْقِکَ تَجَهَّمُونِی
اگر مرا به بندگانت واگذاری، با ترش‌رویی به من بنگرند؛
وَ إِنْ أَلْجَأْتَنِی إِلَى قَرَابَتِی حَرَمُونِی
و اگر به پناه خویشانم فرستی، محرومم سازند؛
وَ إِنْ أَعْطَوْا أَعْطَوْا قَلِیلًا نَکِداً
و اگر عطا کنند، عطایی اندک و پر دردسر دهند؛
وَ مَنُّوا عَلَیَّ طَویِلاً وَ ذَمُّوا کَثیِراً .
و بر من منّت بسیار گذارند و بیش از اندازه نکوهش کنند.
اما اگر کسی رو به خدا کند و با خدا و از او پر شود
غنی می شود
بی نیاز از خلق
همان که در آن مبارکه آمده: «الیس الله بکاف عبده»
فَبِفَضْلِکَ ، اللَّهُمَّ ، فَأَغْنِنِی ، وَ بِعَظَمَتِکَ فَانْعَشْنِی ، وَ بِسَعَتِکَ ، فَابْسُطْ یَدِی ، وَ بِمَا عِنْدَکَ فَاکْفِنِی.
خدایا! پس به احسانت بی‌نیازم کن و به بزرگی‌ات مرتبۀ بلندم ده و به توانگری‌ات، دستم را گشاده ساز و به آنچه که نزد توست، بی‌نیازم فرما.
*خیلی دعای 22 صحیفه سجادیه و مضامینش عجیب و دقیقند.
۱۷ فروردين ۰۱ ، ۲۳:۴۰
۱ نظر
بسم الله
ما یک وقت میدواریم برای تحقق آن چه خودمان می خواهیم
و وقتی صبر می کنیم و نمی شود
ناامید می شویم
اما امید واقعی به خدا
امید به تحقق خواسته هایمان نیست
بلک امید به خود خداست
به خواست خدا
آن گونه که دوست دارد محقق شود
۱۷ فروردين ۰۱ ، ۱۷:۳۴
۲ نظر
بسم الله
وقتی ظاهرا همه‌ی راه‌ها بسته است
راه خدا گشوده است
باز باز
به شرطی که مثل یوسف به سمت خدا فرار کنیم...
۰۳ فروردين ۰۱ ، ۰۲:۰۲
۳ نظر
بسم الله
خواست خدا برای من این بوده
که همیشه امیدوار باشم
+ به وقت آخرین شب قرن
۲۹ اسفند ۰۰ ، ۰۱:۱۳
۲ نظر
بسم الله
چه قدر خدا به ما نزدیکه
از خودمون به خودمون، بیشتر
عیدتون مبارک
۲۶ اسفند ۰۰ ، ۱۴:۴۹
۲ نظر
بسم الله
من فکر میکنم ابتلائات شبیه سکوی پرش هست.
سکویی که اگر سر بخوری، سقوط می‌کنی
و اگر از سکو استفاده کنی و بپری، سرعت می‌گیری و جلو می‌روی
و فکر میکنم ابتلائات مسیر میانبر خداست و یک امتیاز خاص و ویژه برای رشد جهشی
اگر استفاده کنیم
و هرچه قدر ابتلاء سخت‌تر
رشد و جهش بیشتر!
البته اگر سر نخوریم
و سقوط نکنیم
۲۳ اسفند ۰۰ ، ۰۰:۲۵
۳ نظر
