بسم الله
حسن نگاه الهی در زندگی این است که اعمال انسان هدر نمی‌شوند.
همه چیز حساب می‌شود.
حتی دردها هم بیخود و بی‌جهت نیستند.
فایده درد بیماری هم این است گناهان را می‌ریزد.
خوشا این خدای حسابگر
الحمدلله
بسم الله
انسان انقدر ضعیف است که یک ویروس بی جان می تواند او را از پا بیاندازد...
یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم
۰۵ اسفند ۹۸ ، ۰۰:۰۳
۱ نظر
بسم الله
تا به حال در مورد ایمان به غیب فکر کرده‌اید؟
ایمان به آنچه خدا می‌داند و ما نمی‌دانیم...
اگر غیب برای ما آشکار می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟
به نظرم شبیه شاگردی بودیم که سؤالات و جواب سؤالات را پیش از امتحان دیده،
آن وقت امتحان معنی نداشت، السابقون السابقون شدن هم...
به نظرم هرکسی بنا به میزان رشد و تعالی اش، غیب برایش برملا می‌شود و پشت پرده مرحله بالاتر برای او می‌شود غیب...
۱۵ بهمن ۹۸ ، ۱۵:۲۵
۰ نظر
بسم الله
به نظرم مورخ ها و انسان شناس ها یادشان رفته بنویسند از جنگ جهانی درون هر انسانی
جنگ میان امید و ناامیدی
میان خسته شدن و نشدن
بریدن و نبریدن
و بازهم به نظرم هرکسی در هر میدان بیرونی به موفقیت و پیروزی رسیده، قبلش از میدان جنگ درونش پیروز بیرون آمده است.
۱۴ بهمن ۹۸ ، ۰۷:۳۶
۱ نظر
بسم الله
انسان برای کوچکترین تا بزرگترین کارهایش باید هدف، امید و انگیزه قوی داشته باشد.
از نشستن
برخواستن
خوابیدن
و برخاستن برای شروع روز بعدی
اهداف و انگیزه‌های مادی، برای انسان کوچک‌اند.
۱۳ بهمن ۹۸ ، ۱۳:۵۰
۰ نظر
بسم الله
از وقتی حاج قاسم سلیمانی به شهادت رسید خیلی فکر کردم به این که او چه کسی بود. چه کار کرده بود که خدا برایش این همه سنگ تمام گذاشت. زمان شهادتش پیش خدا برنامه ریزی داشت، حتی زمان چهلمش...
و میلیون ها مردمی که خدا محبت حاج قاسم را به قلب آن ها انداخت...
جدای از این که او که بود، «ربوبیت خدا» و تربیتی که رب العالمین برای حاج قاسم رقم زد از همه بالاتر و فراتر است.
خدایی که رب او بود و قدم قدم او را رشد داد و تا این حد بالا برد.
وقتی به حوادث منطقه و همه آن چه گذشت و پیش رو داریم هم نگاه می کنم، دست خدا را می بینیم که چه قدر دقیق همه امور را مقدر کرده است.
دست خدا در همه این امور آشکار است، اما در زندگی من/ما نیست؟
چرا بعضی وقت ها فکر می کنیم رها شدیم؟
در صورتی که خدا هیچ وقت بنده هایش را رها نمی کند؟
یعنی می شود ظهور را ببینیم ...
۱۳ بهمن ۹۸ ، ۰۷:۵۴
۱ نظر
بسم الله
مرز میان امید و ناامیدی
حاصل دو تصویر ساختگی ذهن ما از آینده مبهم پیش روست...
آینده خوب و روشن
و آینده بد و تاریک
نتیجه تصویر اول امید است
و دومی ناامیدی
این اختیار ماست که کدام را انتخاب کنیم
و توکل فراتر از این مرز است و موجب می‌شود بالا رویم و از اسارت این مرزها و فراز و فرودهای جانکاه آن رها شویم...
۱۱ بهمن ۹۸ ، ۰۰:۵۸
۰ نظر
