بسم الله
تصور کنیم الان زمان بعد از ظهور است.
روبروی حضرت نشسته‌ایم.
روبروی امام
روبروی کسی که بر همه وجود ما احاطه دارد. از درون و بیرون.
چگونه بودیم و عمل می‌کردیم؟
حالا که قبل از ظهور است فرق‌اش چیست؟
برای ما فرق دارد
اما برای امام نه...
بسم الله
فکر کنم یکی از حسرت‌های بزرگ ما در آخرت این است که فاصله آنچه هستیم با آنچه می‌توانستیم باشیم را نشانمان دهند و ما عمق این فاصله‌ای که می‌توانست با اختیار ما نباشد را درک کنیم.
شبیه ما و اهدافی که هرساله برای خودمان ترسیم می‌کنیم و آخر سال به خیلی‌هایش نرسیده‌ایم.
۲۴ اسفند ۹۸ ، ۲۲:۴۵
۲ نظر
بسم الله
حسن نگاه الهی در زندگی این است که اعمال انسان هدر نمی‌شوند.
همه چیز حساب می‌شود.
حتی دردها هم بیخود و بی‌جهت نیستند.
فایده درد بیماری هم این است گناهان را می‌ریزد.
خوشا این خدای حسابگر
الحمدلله
۲۴ اسفند ۹۸ ، ۰۷:۱۶
۲ نظر
بسم الله
انسان انقدر ضعیف است که یک ویروس بی جان می تواند او را از پا بیاندازد...
یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم
۰۵ اسفند ۹۸ ، ۰۰:۰۳
۱ نظر
بسم الله
تا به حال در مورد ایمان به غیب فکر کرده‌اید؟
ایمان به آنچه خدا می‌داند و ما نمی‌دانیم...
اگر غیب برای ما آشکار می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟
به نظرم شبیه شاگردی بودیم که سؤالات و جواب سؤالات را پیش از امتحان دیده،
آن وقت امتحان معنی نداشت، السابقون السابقون شدن هم...
به نظرم هرکسی بنا به میزان رشد و تعالی اش، غیب برایش برملا می‌شود و پشت پرده مرحله بالاتر برای او می‌شود غیب...
۱۵ بهمن ۹۸ ، ۱۵:۲۵
۰ نظر
بسم الله
به نظرم مورخ ها و انسان شناس ها یادشان رفته بنویسند از جنگ جهانی درون هر انسانی
جنگ میان امید و ناامیدی
میان خسته شدن و نشدن
بریدن و نبریدن
و بازهم به نظرم هرکسی در هر میدان بیرونی به موفقیت و پیروزی رسیده، قبلش از میدان جنگ درونش پیروز بیرون آمده است.
۱۴ بهمن ۹۸ ، ۰۷:۳۶
۱ نظر
بسم الله
انسان برای کوچکترین تا بزرگترین کارهایش باید هدف، امید و انگیزه قوی داشته باشد.
از نشستن
برخواستن
خوابیدن
و برخاستن برای شروع روز بعدی
اهداف و انگیزه‌های مادی، برای انسان کوچک‌اند.
۱۳ بهمن ۹۸ ، ۱۳:۵۰
۰ نظر
