بسم الله
از دیروز قصد دارم تا به حقیقت عبارت شریف «به من چه» مزین شوم.
«به من چه» یعنی خود توحید و مشرک نبودن
یعنی رضایت
یعنی آرامش
یعنی کارهای خدا را به خدا بسپار و بار نگرانی بابت رخ دادن یا ندادن اموری که از دست تو خارج است را به دوش نکش
«به من چه» یعنی به تو ربطی ندارد فلان اتفاق در زندگیت خواهد افتاد یا نه
و «به من چه» یعنی توکل
یعنی یقین
یعنی فقط بنده باش تکالیفت را انجام بده و طراحی نقشه‌ی زندگیت را به خدا تفویض کن...
و تدبیر او را بپذیر...
شاید این متن در آینده کاملتر شد.
عید شما مبارک.
بسم الله
هرچه قدر از دنیا جدا شویم
آخرت خواهیم شد...
از سطح آرامش و لذت
الی سبکی و بی‌تعلقی
(البته آخرت مؤمن نه کافر)
بسم الله
امروز استاد ما تعریفی از صبر گفتند که برای خودم جدید و راهگشا بود:
«صبر یعنی مقاومت کنیم تا شیطان بر ما مسلط نشود»
و هرچه قدر به این تعریف فکر میکنم می‌بینم بر تمام جاهایی که توصیه به صبر شدیم مصداق دارد
صبر بر مصیت
صبر بر طاعت
صبر بر معصیت
و و هرجا که مشکلی هست و نیاز به مقاومت و استقامت، راه نفوذ شیطان هم باز هست که با صبر این راه بسته می‌شود.
و صبر مقابل جزع است و جزع عقل را از انسان سلب می‌کند و قدرت تشخیص و درک درست را می‌گیرد.
بسم الله
«به چه علامت دانسته می‌شود که شخص مؤمن است؟» فرمود: «به تسلیم خدا بودن، و راضی بودن به آنچه برایش پیش می‌آید، از شادی و ناخرسندی»
حدیث امام صادق علیه‌السلام
الکافی، ج ۲، ص۶۳
بسم الله
وقتی صبح آدم رو زیادی تحویل می‌گیرن
و بعد از ظهر حال آدم رو می‌گیرن
باتشکر از خدایی که نمی‌گذارد از هوی پر شویم و فکر کنیم چه خبره!
بسم الله
روایت داریم «کل الخیر فی قطع الطمع عن الناس»
همه‌ی خیر در قطع طمع/توقع از مردم است.
و ما به اندازه‌ی توقعمان از دیگران از آن‌ها ناراحت می‌شویم.
مثلا میگوییم از فلانی توقع این برخورد را نداشتم و همین می‌شود مایه‌ی رنجش خاطر
حالا دنیا هم همین است
اگر متعلق «حب» ما دنیا باشد، اگر به چیزی که می‌خواستیم نرسیدیم، ناراحت می‌شویم چون از دنیا توقع رسیدن به آرزوهایمان را داریم.
که این توقع هم واهی است هم اشتباه.
پ.ن: یه نفر به من گفت ریشه بدحالی‌هات حب‌الدنیاست. راست گفت. آدم قطع تعلق کنه و بفهمه از دنیا قرار نیست چیزی بهش برسه، حالش خوب میشه.
بسم الله
خدا از بنده‌های لوس زودرنج و راحت طلب خوشش نمی‌آید
و امتحانات برای همین است تا لوس نشویم...
بسم الله
شاید گیم بازها این آیه را بهتر بفهمند وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ
گاهی فکر میکنم دنیایی که گفته شده لهو و لعب هست
همان مراحل گیمی است که خدا برای زندگی تک تک ما طراحی کرده و اون بالا ایستاده و نگاه می‌کند که ما چه می‌کنیم...
و اهالی استقامت گیم اور نمی‌شوند.
بسم الله
انسان در زندگی دو راه بیشتر نداره
یا بجنگه و ادامه بده
یا تسلیم شرایط بشه و اجازه بده شرایط بر او مسلط بشن
و متوقف بشه
بسم الله
راز زندگی این هست که امورمان را به خدا بسپاریم و نگران نباشیم...
خدا نخواسته ما مدیر و مدبر و اداره کننده امور زندگیمان باشیم
او برنامه می‌دهد و ما فقط باید اجرا کنیم.
ارجاع به حدیث عنوان بصری که با عنوان اولین درجه تقوا در بالای وبلاگ قرار داده شده.
