حدیث نفس

۶۳ مطلب با موضوع «تأدیب و خودسازی» ثبت شده است

توقع

بسم الله

هیچ چیز به اندازه قطع توقع انسان را رها و آزاد نمی‌کند.

حتی قطع توقع از آن‌ها که حق ما به گردن آن‌هاست.

۲۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۰۱:۲۷ ۰ نظر

اتفاقی نیست

بسم الله

هیچ چیز در دنیا اتفاقی نیست.

حتی کلیک های من روی اینجا برای تایپ.

مطلبی که دیگری می نویسد و مناسب حال الان من است.

مطلبی که من می نویسم و مناسب حال شماست.

همه این ها مدبری دارد که تدبیر می کند به ذهن فلانی فلان جمله بیافتد تا بنویسد و من بخوانمش.

این از مهربانی خداست که این همه حواسش به ماست.


هو الرحمن الرحیم


هو القاهر فوق عباده

۲۰ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۴:۵۱ ۰ نظر

جبران نداشته ها

بسم الله


خدا همه نداشته‌های زندگی مارا جبران می‌کند.

حتی اگر این نداشتن ها از مهمترین ها باشد.

مثل نداشتن مادر

نداشتن پدر

نداشتن همسر

نداشتن مادری که مادری کند

نداشتن پدری که پدری کند

نداشتن همه نداشته ها


الیس الله بکاف عبده


کافی است خدا را به جای همه ی داشته ها و نداشته هایمان بپذیریم...

+

۲۰ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۴:۴۲ ۰ نظر

من و تو

بسم الله


از پیج اینستاگرام to.daddy

در متن، بابا یعنی خدا.
۱۹ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۳:۲۵

مقایسه

بسم الله

وقتی تا الان زندگی‌ات شبیه دیگران نبوده، چرا خودت را مقایسه می‌کنی و انتظار داری بقیه زندگی‌ات شبیه آن ها باشد؟

۱۸ ارديبهشت ۹۸ ، ۰۵:۰۶ ۰ نظر

اولین درجه تقوا

بسم الله النّور

آنچه در ادامه می آید بخشی از حدیث عنوان بصری است.

حضرت فرمود: ای أبا عبدالله! علم به آموختن نیست. علم فقط نوری است که در دل کسی که خداوند تبارک و تعالی اراده هدایت او را نموده است، واقع می شود. پس اگر علم می خواهی، باید در اولین مرحله در نزد خودت حقیقت عبودیت را بطلبی و به واسطه عمل کردن به علم، طالب علم باشی و از خداوند بپرسی و استفهام نمائی تا خدایت ترا جواب دهد و بفهماند.

گفتم: ای شریف!

گفت: بگو: ای پدر بنده خدا (أبا عبدالله )!

گفتم: ای أبا عبدالله! حقیقت عبودیت کدام است؟

گفت: سه چیز است:

 1. اینکه بنده خدا برای خودش درباره آنچه خدا به وی سپرده است، مِلکیتی نبیند؛ چرا که بندگان دارای مِلک نمی باشند، همه اموال را مال خدا می بینند، و در آنجایی که خداوند ایشان را امر نموده است که بنهند، می گذارند؛

2. و اینکه بنده خدا برای خودش مصلحت اندیشی و تدبیر نکند؛

3. و تمام مشغولیاتش در آن منحصر شود که خداوند او را بدان امر نموده است و یا از آن نهی فرموده است.


 بنابراین، اگر بنده خدا برای خودش مِلکیتی را در آنچه که خدا به او سپرده است، نبیند، انفاق نمودن در آنچه خداوند تعالی بدان امر کرده است، بر او آسان می شود

و چون بنده خدا تدبیر امور خود را به مُدبرش بسپارد، مصائب و مشکلات دنیا بر وی آسان می گردد

و زمانی که اشتغال ورزد به آنچه را که خداوند به وی امر کرده و نهی نموده است، دیگر فراغتی از آن دو امر نمی یابد تا مجال و فرصتی برای خودنمایی و فخریه نمودن با مردم پیدا نماید.

پس چون خداوند، بنده خود را به این سه چیز گرامی بدارد، دنیا و ابلیس و خلائق بر وی سهل و آسان می گردد و دنبال دنیا به جهت زیاده اندوزی و فخریه و مباهات با مردم نمی رود، و آنچه را که از جاه و جلال و منصب و مال در دست مردم می نگرد، آنها را به جهت عزت و علو درجه خویشتن طلب نمی نماید، و روزهای خود را به بطالت و بیهوده رها نمی کند.

 و این است اولین پله از نردبان تقوا. خداوند تبارک و تعالی می فرماید:

تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین‏ (قصص 83)

آن سرای آخرت را ما قرار می دهیم برای کسانی که در زمین اراده بلندمنشی ندارند، و دنبال فَساد نمی گردند؛ و تمام مراتبِ پیروزی و سعادت در پایان کار، انحصاراً برای مردمان با تقواست.


منبع: بحارالانوار، ج 1، ص 224

۱۶ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۴:۳۱ ۰ نظر

عادت

بسم الله


«پرهیز یعنی ترک عادت»

عادت مقوله هولناکی است! عادت مثل آفتی است که بر هرچیزی که بنشیند آن را بی طعم، بی #رنگ و بی اثر می کند. شاید برای همین است که مزه اولین بار از هرچیزی به یاد ماندنی است.

عادت می تواند
عبادت را به لاشه‌ای تکرار شونده تبدیل کند.
عادت می تواند
عشق را به تعهدی همیشگی تبدیل کند.
عادت می تواند
انسان را به ماشینی بدون خلاقیت تبدیل کند
عادت می تواند
زندگی را به فرایند کشتن ِ زمان تبدیل کند
...
عادت می تواند
لذت خوردن  را به پرکردن باک تبدیل کند
عادت می تواند
هنر را به تقلید تبدیل کند
عادت می تواند
 من‌ها را به مای بزرگ بی خاصیت تبدیل کند

عادت یعنی بُت بزرگ!
به همین سبب شکستن عادت می شود نشان ِ پیامبری
و خرق عادت می شود معنای معجزه! یعنی آنچه غالبا از آن عاجزند ...
همین سیبی که در دستان من هست اگر بدون عادت خورده شود طعم دیگری دارد. اصلاً شاید حکمت رمضان همین است که روزه هرچه عادت داریم را به آتش بکشد. به گمانم گوهر پرهیز همین رهایی از عادت است.
 پرهیز می کنیم تا بنده عادت نباشیم.
متن از #حسام_الدین_ایپکچی

از پیج اینستاگرام @hesamedinam

(به دلایلی یک عبارت از متن را حذف کردم)


عادت، معجزه را هم برای انسان عادی میکند. آقای صفایی حائری در کتاب «نامه‌های بلوغ» نوشتند: «تمامی هستی معجزه ای است که ما با آن مأنوس شده ایم. و تمام معجزات، طبیعت هایی است که هنوز با آن ها آشنا و مأنوس نشده ایم. طبیعت معجزه مأنوس و معجزه، طبیعت مجهول و نامأنوس است.»

یعنی ما به طبیعت عادت کردیم و برایمان عادی شده، وگرنه همه چیز و همه مخلوقات برایمان نو به نو و معجزه بود.

ادامه مطلب...
۱۶ ارديبهشت ۹۸ ، ۰۰:۳۲ ۰ نظر

الحب فرع المعرفة

بسم الله


یعنی: ریاضیات شرعی (انجام تکالیف و واجبات و سپس مستحبات) معرفت (یعنی انجام اعمال، موجب ایجاد بستر و ظرفیت مناسب برای معرفت می شود) محبت (معرفت موجب ایجاد حب و افزایش آن می‌شود)


بسیاری از افراد در ابتدای مسیر بندگی انتظار ایجاد حب و عشق وافر به حق متعال دارند، اما حب به خدا ایجاد نمی‌شود مگر از گذر انجام فرائض و ترک محرمات و اعمال دیگری که برای انجامشان بسیار سفارش شده، مانند انفاق، نماز شب و...

۱۱ ارديبهشت ۹۸ ، ۲۰:۵۴ ۰ نظر

خدایا پناه بر تو (۱۴)

بسم الله

خدایا پناه بر تو از شر موبایل

از شر اینترنت...

از اتلاف وقت

از هدر دادن عمر


پناه برتو

از یوم الحسره

که همه این‌ها موجب حسرت و خسرانمان خواهد شد...


پاسخ به نظرات پست قبلی نیاز به تمرکز و حوصله دارن، ان شاء الله در شرایط مناسب پاسخ میدم.

۰۵ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۷:۴۱ ۱ نظر

من کیم؟

بسم الله

خاصیت فضای مجازی این است که ما از نوشته‌ها یک تصویر فرضی از نویسنده‌اش می‌سازیم. تصویری که با واقعیت فاصله زیادی دارد.

از نویسنده اینجا هم برای خودتان تصویر غیر واقعی ذهنی نسازید.

من هم یک دختر معمولی‌ام مثل بقیه دخترها، گاهی ناراحتم، گاهی خوشحال، گاهی عصبانیم گاهی آرام، گاهی خندانم، گاهی گریان، گاهی از فرصت‌هایم استفاده می‌کنم و بیشترش را اتلاف وقت.

و خیلی چیزهای دیگر از مجموعه رفتارها و احوالاتی هستم که همه با آن مواجه میشوند.

شاید چیزهایی بدانم که شما ندانید، همان طور که شما چیزهایی می‌دانید که من نمی‌دانم.

فقط می‌دانم تا دانستن باور نشود، نتیجه‌اش انسان بهتر شدن نیست و من بسیاری از دانسته‌هایم برایم باور نشده است.

مثلا می‌دانم خدا علی کل شیئ قدیر است اما کو توکلم؟

می‌دانم خدا رزق من حیث لا یحتسب می‌رساند، اما کو ایمانم؟

می‌دانم فرج می‌رسد، اما کجاست یقینم؟

که اگر همه این‌ها بود وضعم تا این اندازه نا آرام نبود.

دوست دارم به قله ایمان، تسلیم، رضا و توکل برسم، دوست دارم همه علمم نافع باشد، دوست دارم قلمم فقط برای رضای خدا بنویسد، زبانم برای رضای خدا بگوید، جوری باشم که خدا و امامش دوست دارند.

اما سال نوری با همه این‌ها فاصله دارم.

امیدوارم روزی به به حول و قوه الهی به همه‌اش برسم.

اما فعلا نرسیدم.

بنابراین از من بت فرضی نسازید.

من فعلا انسانی در حد همینی‌ام که وصفش در این کلیپ آمده و  امیدوارم از مسیر خدا خارج نشوم، که در راه مانده را دستگیری می‌کنند اما کسی که از راه خارج می‌شود گمشده است.



دریافت
حجم: 6.01 مگابایت

۰۳ ارديبهشت ۹۸ ، ۱۳:۰۲ ۱۰ نظر