بسم الله
.
المنافق یملک عینیه یبکی کما یشاء.
منافق بر دیدگان خویش مسلط است چنان که بخواهد گریه مى کند.
نهج الفصاحه، حدیث 3119
.
علی علیه السلام در وصف منافق:
و الی کل قلب شفیع و لکل شجو دموع.
نزد هر دلی وسیله ای دارند [که می توانند با هرکسی به میل و خواست او سخن گویند] و برای هر غم و اندوهی اشک ها ریزند [تا به وسیله آن به مقصود خود برسند.]
نهج البلاغه، خطبه 185
بسم الله
امام حسین علیه السلام:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ لایُسیى ءُ و لا یَعتَذِرُ، وَ الْمُنافِقُ کُلَّ یَومٍ یُسیى ءُ وَیَعْتَذِرُ؛
مؤمن نه بدى مى کند و نه معذرت مى خواهد و منافق هر روز بدى مى کند و معذرت مى خواهد.
تحف العقول، ص ۲۴۸
بسم الله
امام رضا علیه السلام:
إِنَّ اللّه َ یُؤَخِّرُ إِجابَةَ الْمُؤْمِنِ شَوْقا إلى دُعائِهِ وَیَقُولُ: صَوتٌ اُحِبُّ أَنْأَسْمَعَهُ، وَیُعَجِّلُ إجابَةَ دُعاءِ الْمُنافِقِ وَیَقُولُ: صَوْتٌ أَکْرَهُ سَماعَهُ؛
خداوند اجابت دعاى مؤمن را به شوق (شنیدن) دعایش به تأخیر مى اندازد ومى گوید: «صدایى است که دوست دارم آن را بشنوم» و در اجابت دعاى منافق عجله مى کند و مى گوید: صدایى است که از شنیدنش بدم مى آید.
فقه الرضا علیه السلام، ص ۳۴۵
بسم الله
امام کاظم علیه السلام:
اَلْمُؤْمِنُ قَلیلُ الْکَلامِ کَثیرُ الْعَمَلِ، وَ الْمُنافِقُ کَثیرُ الْکَلامِ قَلیلُ الْعَمَلِ؛
مؤمن کم حرف و پر کار است و منافق پر حرف و کم کار.
تحف العقول، ص۳۹۷
بسم الله العلّام الغیوب
إِیَّاکَ وَ مَا تَعْتَذِرُ مِنْهُ فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا یُسِیءُ وَ لَا یَعْتَذِرُ وَ الْمُنَافِقُ کُلَّ یَوْمٍ یُسِیءُ وَ یَعْتَذِرُ.
امام حسین علیه السلام:
از هر کردارى که موجب عذر خواهى است بپرهیز، که یقینا فرد مؤمن نه بدى مى کند و نه عذر خواهى. و منافق پیوسته بدى مى کند و عذر خواهى.
منبع: تحف العقول، ص 248
بسم الله النّور
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ الْحَسْرَةَ وَ النَّدَامَةَ وَ الْوَیْلَ کُلَّهُ لِمَنْ لَمْ یَنْتَفِعْ بِمَا أَبْصَرَهُ وَ لَمْ یَدْرِ مَا الْأَمْرُ الَّذِی هُوَ عَلَیْهِ مُقِیمٌ أَ نَفْعٌ لَهُ أَمْ ضَرٌّ قُلْتُ لَهُ فَبِمَ یُعْرَفُ النَّاجِی مِنْ هَؤُلَاءِ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ مَنْ کَانَ فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوَافِقاً- فَأُثْبِتَ لَهُ الشَّهَادَةُ بِالنَّجَاةِ وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوَافِقاً فَإِنَّمَا ذَلِکَ مُسْتَوْدَع
حضرت صادق علیه السّلام فرمود: به راستى حسرت و پشیمانى و واى، همه این‌ها براى آن کس است که به آنچه بیند سود نبرد و آنچه بر آن استوار است (از روش و عقیده) نداند که چیست و آیا برایش سود بخشد یا زیان؟ من عرض کردم: قربانت پس از میان این مردم رستگارشان به چه چیز شناخته شود؟ فرمود: آن کس که کردارش با گفتارش موافقت دارد (و آنچه میگوید بدان عمل کند) گواهى به نجات و رستگارى براى او ثابت شده، و هر که کردارش موافقت با گفتارش ندارد* ایمانش عاریت است.
منبع: الکافی، ج2، ص: 420
*کسی که گفتارش با کردارش یکی نیست منافق است.
لینک مرتبط: ایمان مستقر و مستودع
بسم الله النّور
یکی از مهم ترین ویژگی های غدیر این بود که پرده از چهره ی منافقین برداشت و حق و باطل جدا شد.
نکته ی عمدتا مغفول درباره ی نفاق این است که نفاق در محیطی به وجود می آید که غلبه با حق است. زمانی که اهل حق و خود حق در جامعه ای بروز و ظهور داشته باشند، عده ای برای مطامع و رسیدن به نفسانیات و منافعشان لباس نفاق بر تن می کنند. زمان های فتنه و امتحان های جامعه نفاق و منافقین از حق و اهل آن جدا می شوند.
امیر المؤمنین علیٌّ علیه السلام :
أظهَرُ النّاسِ نِفاقا مَن أمَرَ بالطاعَةِ ولَم یَعمَلْ بها ، ونَهى عنِ المَعصیَةِ ولَم یَنتَهِ عنها .
امام على علیه السلام :
آشکارترین منافق کسى است که به طاعت (خدا) فرا خواند و خودش بدان عمل نکند و از معصیت باز دارد و خودش از آن باز نایستد .
پناه بر خدا!
منبع: تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص: 459
بسم الله النّور
قال الصّادق علیه السّلام: المنافق قد رضى ببعده عن رحمة اللَّه تعالى، لأنّه یأتی باعماله الظّاهرة شبیها بالشّریعة و هو لاه لاغ باغ بالقلب عن حقّها، مستهزئ فیه، و علامة النّفاق قلّة المبالاة بالکذب، و الخیانة و الوقاحة، و الدّعوى بلا معنى، و سخنة العین، و السّفه، و قلّة الحیاء، و استصغار المعاصى، و استیضاع ارباب الدّین، و استخفاف المصائب فی الدّین، و الکبر و حبّ المدح و الحسد، و استیثار الدّنیا على الآخرة، و الشّرّ على الخیر، و الحثّ على النّمیمة، و حبّ اللّهو، و معونة اهل الفسق و البغى، و التّخلّف عن الخیرات، و تنقّص اهلها، و استحسان ما یفعله من سوء، و استقباح ما یفعله غیره من حسن، و امثال ذلک کثیرة، و قد وصف اللَّه المنافقین فی غیر موضع، فقال عزّ من قائل: و من النّاس من یعبد اللَّه على حرف، فان اصابه خیر اطمانّ به، و ان اصابته فتنة انقلب على وجهه، خسر الدّنیا و الآخرة، ذلک هو الخسران المبین. و قال عزّ من قائل ایضا فی صفتهم: وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِینَ. یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا، وَ ما یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَ ما یَشْعُرُونَ. فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً. و قال النّبىّ صلّى اللَّه علیه و آله: المنافق
من اذا وعد اخلف، و اذا فعل افشى، و اذا قال کذب، و اذا ائتمن خان، و اذا رزق طاش، و اذا منع غاش. و قال النّبىّ صلّى اللَّه علیه و آله ایضا: من خالف سریرته علانیته، فهو منافق کائنا من کان، و حیث کان، و فی اىّ زمان کان، و فی اىّ رتبة کان.
بسم الله النّور
و قال النّبىّ صلّى اللَّه علیه و آله: من خالف سریرته علانیته، فهو منافق کائنا من کان، و حیث کان، و فی اىّ زمان کان، و فی اىّ رتبة کان.
حضرت پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله مىفرماید که: هر که ظاهر او مخالف باطن باشد، پس او منافق است، هر که باشد و هر جا که باشد و هر زمان که باشد.
پناه بر خدا از این که ظاهری بهتر از باطنم داشته باشم!
و ادعا کنم که دارم از راه می نویسم و بی راه!
چون منافق متقی نیست، پس فرقان ندارد و نمی تواند حق را از باطل و راه را از بی راه تشخیص دهد.
چه بسا برای او راه، بی راه بنماید و راه باطل را به نیت حق برود.
اعوذ بالله من نفسی
منبع:مصباح الشریعة-ترجمه عبد الرزاق گیلانى، ص: 250
دریافت