بسم الله
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام:
حُبُّ اللَّهِ نَارٌ لَا تَمُرُّ عَلَى شَیْءٍ إِلَّا احْتَرَقَ وَ نُورُ اللَّهِ لَا یَطْلُعُ عَلَى شَیْءٍ إِلَّا أَضَاءَ وَ سَمَاءُ اللَّهِ مَا ظَهَرَ مِنْ سَحَابٍ تَحْتَهُ من [زائد] شَیْءٌ إِلَّا غَطَّاهُ وَ رِیحُ اللَّهِ مَا تَهُبُّ فِی شَیْءٍ إِلَّا حَرَّکَتْهُ وَ مَاءُ اللَّهِ یَحْیَا بِهِ کُلُّ شَیْءٍ وَ أَرْضُ اللَّهِ یَنْبُتُ مِنْهَا کُلُّ شَیْءٍ فَمَنْ أَحَبَّ اللَّهَ أَعْطَاهُ کُلَّ شَیْءٍ مِنَ الْمُلْکِ وَ الْمِلْک
شعله‌ی عشق و محبت خدا به چیزى نمی‌رسد، مگر این‌که آن را می‌سوزاند و نور معرفت الهى بر چیزى نمىتابد، مگر این‌که آن را روشن می‌سازد و ابر رحمت و لطف او بر هر چه قرار گیرد، مىپوشاند و نسیم محبت خداوند بر چیزى نمىورزد، مگر این‌که به او تحرک می‌بخشد و آب فیوضاتش همه چیز را حیات می‌دهد و در سرزمین معرفت الهی همه چیز می‌روید (معدن تمام خیرات و کمالات است) پس کسى که خدا را دوست دارد، همه چیز از مُلک و مِلک به او می‌دهد.
منبع: مصباح الشریعه ص 193
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
بسم اللّه
فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی [عَلَیَ ] عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ، وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی، لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ، فَلَمْ أَرَ مَوْلًى [مُؤَمَّلا] کَرِیما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ یَا رَبِّ، إِنَّکَ تَدْعُونِی فَأُوَلِّی عَنْکَ، وَ تَتَحَبَّبُ إِلَیَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَیْکَ، وَ تَتَوَدَّدُ إِلَیَّ فَلا أَقْبَلُ مِنْکَ، کَأَنَّ لِیَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ، فَلَمْ [ثُمَّ لَمْ ] یَمْنَعْکَ ذَلِکَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِی وَ الْإِحْسَانِ إِلَیَّ، وَ التَّفَضُّلِ عَلَیَّ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ، فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجَاهِلَ، وَ جُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ إِحْسَانِکَ، إِنَّکَ جَوَادٌ کَرِیمٌ.
اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روی نادانی بر تو عتاب ورزیدم، با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد، چه تو به سرانجام امور آگاهی، پس هیچ مولای کریمی را بر بنده پستی، شکیباتر از تو بر خود ندیدم ای پروردگار من، تو مرا می خوانی، و من از تو روی می گردانم، و با من دوستی می ورزی و من با تو دشمنی می کنم، به من محبّت می نمایی و از تو نمی پذیرم، گویا مرا بر تو منّت است، و با همه اینها چیزی تو را باز نمی دارد از رحمت و احسان بر من، و تفضّل به جود و کرمت بر این بنده، پس بر بنده نادانت رحم کن، و با فزونی احسانت بر او جود آور، زیرا تو بخشنده کریمی.
بخشی از دعای افتتاح
بسم الله
انگار خدا همه عالم را بسیج کرده تا ناامید نباشم و نشوم.
انگار همه سخنران ها هم از روی دست هم خوانده اند و همه یک چیز می گویند: ناامید نباش!
با تشکر از خدا
لک الحمد لک الشکر
الهی و ربی من لی غیرک
بسم الله النّور
درس شانزدهم: خدا برای بنده هایی که دوسشون داره چی کار می کنه؟
دریافت
حجم: 216 کیلوبایت
