بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
بعدا نوشت: به این فکر می کردم که قلب امام هم تنگ می شود یا همیشه در انبساط است؟ و این ما انسان های ضعیفیم که از درد و رنج های زمانه قلبمان تنگ می شود ...
یادم آمد امیرالمؤمنین هم بعد از فاطمه، با چاه نجوا می کردند.
به این فکر می کردم که اصلا برای چه می نویسم؟
برای مسئولیت و تعهد نسبت به اسلام؟
برای خودم؟
دیدم صادقانه اش این است که برای این می نویسم که فریاد زده باشم تا بیش از این به قلبم فشار نیاید.
تا خودم کمی راحت شوم و آرام گیرم.
راه و بی راه هم چاه نجواها، دردها و فریادهای من است.
اگر اینجا دنبال خواندن مطالبی هستید که از روی خلوص نوشته می شوند، نگردید، اینجا پیدا نمی شود.
