بسم اللّه
فهمیده‌ام انسانی که خودش را محور بداند و «من» وجودش پررنگ باشد. حق و باطل را آن گونه و همان قدر که مَنَش می خواهد می بیند. نه آن گونه که هست.
این انسان درونش ظلمات است رو به خدا نیست که نور بیاندازد و حق و باطل را آن گونه که هست ببیند.
بصیرت و توانایی تشخیص حق و باطل حاصل تقواست و تقوا وجود ما را رو به نور خدا می کند.
خروج از ظلمات متکثر به سوی نور واحد، خروج از خود محوری و رو کردن به خدا محوری است.
نمی خواستم و قصدش را هم نداشتم که متن را به این آیه ختم کنم، اما شد.
خدایا پناه بر تو از منیت
از ظلمات نفس
از ظلمات فوقها فوق بعض
