بسم الله
الإمامُ علیٌّ علیه السلام : مَن زَهِدَ فی الدنیا ، و لم یَجزَعْ مِن ذُلِّها ، و لَم یُنافِسْ فی عِزِّها ، هَداهُ اللّه ُ بغَیرِ هِدایَةٍ مِن مَخلوقٍ ، و عَلَّمَهُ بغَیرِ تَعلِیمٍ ، و أثبَتَ الحِکمَةَ فی صَدرِهِ و أجراها على لِسانِهِ .[بحار الأنوار : 78/63/155 .]
امام على علیه السلام : هر که دل از دنیا برکنَد و از خوارى آن بی‌تابى نکند و براى رسیدن به ارجمندى آن به رقابت برنخیزد ، خداوند او را هدایت کند، بى هدایت مخلوقى و علمش آموزد، بى آن که از کسى تعلیم گیرد و حکمت را در سینه اش استوار دارد و آن را بر زبانش جارى سازد .
روایت مصداق تا رنج نبری، به گنج نرسی هست.
