سلام علیکم به نظرم خواستن و تعلق جداشدنی نیستن. منتها مسئله اینه که کدوم خواسته ی ما شدیدتر و قوی تر هست. چی رو بیشتر می خوایم؟ هر چی رو بیشتر بخوایم به همون بیشتر تعلق داریم. حالا یا خواسته ی دومی با اولی هم راستا هست که به اون هم تعلق پیدا می کنیم و یا نیست که اگر نبود خود خواسته از بین میره و نه فقط تعلق بهش.
در مورد جمله آقای حورایی هم شاید بنده درست متوجه نشدم ولی لزوما اینطور نیست. خواسته ها محل امتحان و تذکر هستند ولی لزوما به این معنا نیست که هر چه رو بیشتر خواستیم دیرتر بهش میرسیم یا نمیرسیم.
۲۲ اسفند ۰۰، ۲۱:۵۸
پاسخ:
علیکم السلام
با نظر شما موافقم
و نظر ایشون هم کلی بود، نه این که همیشه این طور باشه.
و البته من با توجه به شرایط زیسته خودم گفتم
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
حدیث نفس یعنی «گفتگو با خود» که جنبه مثبت آن است و «وسوسه شیطان» که وجه منفی آن است. اینجا هم جایی است برای این خودگویه ها. قبلا هم همین بوده. بعدا هم همین خواهد بود.
نویسنده اینجا دوست ندارد خیلی دیده و خوانده شود (اما همیشه برعکسش اتفاق می افتد!)، برای همین با این تغییر نام اینجا را خلوت کردم.
خواهش میکنم در وبلاگ هایتان لینک ندهید، مطالب را بازنشر نکنید، از مطالبی که نوشته خودم هست کپی نگیرید و اینجا را به کسی معرفی هم نکنید.
به نظرم خواستن و تعلق جداشدنی نیستن. منتها مسئله اینه که کدوم خواسته ی ما شدیدتر و قوی تر هست. چی رو بیشتر می خوایم؟ هر چی رو بیشتر بخوایم به همون بیشتر تعلق داریم.
حالا یا خواسته ی دومی با اولی هم راستا هست که به اون هم تعلق پیدا می کنیم و یا نیست که اگر نبود خود خواسته از بین میره و نه فقط تعلق بهش.
در مورد جمله آقای حورایی هم شاید بنده درست متوجه نشدم ولی لزوما اینطور نیست. خواسته ها محل امتحان و تذکر هستند ولی لزوما به این معنا نیست که هر چه رو بیشتر خواستیم دیرتر بهش میرسیم یا نمیرسیم.