بسم الله الرّحمن الرّحیم
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلاَّ قَلِیلاً مِنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لاَ طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَ جُنُودِهِ قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاَقُو اللَّهِ کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ (249)
و چون طالوت با لشکریان [ خود ] بیرون شد ، گفت : « خداوند شما را به وسیله رودخانهاى خواهد آزمود . پس هر کس از آن بنوشد از [ پیروان ] من نیست ، و هر کس از آن نخورد ، قطعاً او از [ پیروان ] من است ، مگر کسى که با دستش کفى برگیرد . پس [ همگى ] جز اندکى از آنها ، از آن نوشیدند . و هنگامى که [ طالوت ] با کسانى که همراه وى ایمان آورده بودند ، از آن [ نهر ] گذشتند ، گفتند : « امروز ما را یاراى [ مقابله با ] جالوت و سپاهیانش نیست . » کسانى که به دیدار خداوند یقین داشتند ، گفتند : « بسا گروهى اندک که بر گروهى بسیار ، به اذن خدا پیروز شدند ، و خداوند با شکیبایان است . »
وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَ جُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَ انْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ (250)
و هنگامى که با جالوت و سپاهیانش روبرو شدند ، گفتند : « پروردگارا ، بر [ دلهاى ] ما شکیبایى فرو ریز ، و گامهاى ما را استوار دار ، و ما را بر گروه کافران پیروز فرماى . »
فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ دَاوُدُ جَالُوتَ وَ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا یَشَاءُ وَ لَوْ لاَ دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لٰکِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِینَ (251)
پس آنان را به اذن خدا شکست دادند ، و داوود ، جالوت را کشت ، و خداوند به او پادشاهى و حکمت ارزانى داشت ، و از آنچه مىخواست به او آموخت . و اگر خداوند برخى از مردم را به وسیله برخى دیگر دفع نمىکرد ، قطعاً زمین تباه مىگردید . ولى خداوند نسبت به جهانیان تفضّل دارد .
تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ (252)
این [ ها ] آیات خداست که ما آن را بحق بر تو مىخوانیم ، و به راستى تو از جمله پیامبرانى .
﴿البقرة، 252-249﴾
سر گشته
