بسم اللّه
اصل فطرت طیب و پاک است و با هرچه طیب است سنخیت دارد.
اگر فطرت را خبیث کردیم با خبائث سنخیت پیدا می‌کند.
خیرات طیب‌اند و از این رو فطرت پاک به آن‌ها تمایل دارد و از آن لذت می‌برد. مانند تمایل به کارهای خوب، انسان‌های خوب و نورانی و...
جنس گناه شر است و با فطرت پاک سنخیت ندارد، برای همین برای انسان طیب گناه لذتی ندارد و اگر به سمت گناه برود از آن لذت نمی‌برد و با آن ممزوج نمی‌شود و با توبه از گناه جدا می‌شود.
پشیمانی از گناه، عذاب وجدان و رفتن به سمت توبه، نشانه فطرتی است که اصلش پاک بوده و الان بر آن غبار نشسته.
اگر روزی برای کسی گناه عادی شد و از آن لذت برد و پشیمان نشد، یعنی خباثت تمام وجودش را گرفته و امید زنده شدن جان مرده‌اش بسیار بعید است.
خدایا ما را به اصل طیب بودن وجودمان برگردان.
جان طیب مانند آهنربا جاذب طیبات است.
