بسم الله النّور

در میان تمام مزایایی که علوم جدید دارند (و ندارند!) از آفات و آسیب‌های علم ریاضی این است که انسان را محصور در عالم خلق و قواعد آن می‌کند.
محصور در عالم ماده،
در میان اعداد و ارقام؛
دو دو تایی که همیشه چهارتا می شود.
در صورتی که خداوند عالمی بالاتر را ورای عالم خلق، ایجاد کرده است؛ عالم امر1.

عالمی که مبنای آن چون عالم خلق بر تدریج نیست. زمان در آن مفهومی ندارد.
در عالم امر دو دو تا همیشه چهارتا نیست.
قاعده عالم امر، کن فیکون است2.
چیزی که با هیچ کدام از حساب کتاب های مادی جور در نمی آید.
ریاضی، فیزیک، شیمی و... علم عالم خلق است نه امر.
توکل و رزق من حیث لا یحتسب هم در عالم امر است که معنا و مفهوم پیدا می کند. چون از حساب مادی ما در عالم خلق خارج است.
دودوتا چهارتای علم ریاضی انسان را از توکل باز میدارد.
چرا کسی به ما نگفت علم ریاضی ایمان به غیب را هدف‌گرفته است و ما را از ایمان به غیب باز می‌دارد؟

این گونه سیستم آموزشی موجود انسان‌ها را بی دین می‌کند. آن وقت می‌گوییم چرا نسل جدید بی‌دین است و مشکل اعتقادی دارد!

#برای_تفکر

1-مبنای تفکیک عالم خلق و امر آیه 54 سوره اعراف است.

در مورد امر و خلق می توانید در جلد 13 تفسیر المیزان صفحات 272 به بعد مطالعه کنید.

2- إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (یس 82)