بسم الله النور

حکمت ۲۳۵ نهج البلاغه:

وَ قِیلَ لَهُ صِفْ لَنَا الْعَاقِلَ فَقَالَ ( علیه السلام ) : هُوَ الَّذِی یَضَعُ الشَّیْ‏ءَ مَوَاضِعَهُ فَقِیلَ فَصِفْ لَنَا الْجَاهِلَ فَقَالَ : قَدْ فَعَلْتُ .

و درود خدا بر او، فرمود: (به امام گفتند، عاقل را به ما بشناسان، پاسخ داد:) خردمند آن است که هر چیزى را در جاى خود مى نهد. (گفتند پس جاهل را تعریف کن فرمود) با معرّفى خردمند، جاهل را نیز شناساندم.
(یعنى جاهل کسى که هر چیزى را در جاى خود نمى گذارد، بنا بر این با ترک معرّفى مجدّد، جاهل را شناساند)

تعریفی که امیرالمؤمنین علیه السلام از عاقل گفتند شبیه تعریفی است که از عادل دارند: «العدل یضع الامور مواضعها»

خلاصه این که انسان عاقل هرچیزی را سر جای خود قرار می دهد. یعنی کارهایش، نقش ها و تکالیفی که به عهده اش هست همه در جای خود قرار داده شده و به آن رسیدگی می شود.

برخلاف جاهل که جا به جا کاری دارد.

یعنی

انسان بی نظم جاهل است.

انسانی که به تکالیف و وظایف خود عمل نمی کند (همسری/مادری/پدری/دختری/پسری/علم آموزی/معلمی و...) جاهل است.

انسانی که مدیریت زمان ندارد و کارهای بدون اولویت را اول انجام می دهد نیز جاهل است!

خدایا ما را در زمره عاقلان قرار ده...