بسم الله النّور
نماز برای هرکسی در هر سطحی مشهد است. یعنی مکان و زمانی که انسان به شهود می رسد، نسبت به خودش یا خدا.
نماز آزمون، معیار و شاخصی است برای سنجش اندازه حب الدنیا و تعلقاتی که انسان را از خدا دور می‌کند.
انسانی که هنگام نماز حضور قلب ندارد و از محضر خداوند غایب است. شاهد است نسبت به خودش و به میزان این غیبت در محضر حق به دنیا تعلق و وابستگی دارد.
بالعکس هرچه قدر انسان در نماز حضور قلب داشته باشد و حاضر باشد در محضر رب العالمین، به همان نسبت از تعلقات و حب الدنیا جداست. چنین انسانی هنگام نماز، شاهد جلوه حضور در پیشگاه حق متعال است.
به زبان ساده به میزانی که هرکس می تواند در نماز حضور قلب داشته باشد، به همان میزان از دنیا و متعلقات آن دل کنده است و اگر کسی می‌بیند هنگام نماز دلش همه جا هست جز نماز، یعنی این فرد وابسته و اسیر دنیاست.
عید قربان که عید بندگی و جدایی از تعلقات است بر شما مبارک.
.
پ.ن بی‌ربط و باربط: افسردگی بر کسانی عارض میشود که بسیار اسیر دنیایند و وابسته آن. هم میزان حب الدنیا در این افراد شدید است و هم تعلقات دنیوی. فی‌الواقع انسان افسرده به دلیل نرسیدن به دنیا و متعلقات آن از دنیا دلزده میشود. بروز چنین حالتی در انسان افسردگی است.
به همین دلیل انسان مؤمن به دلیل ایمانش از این حالات نفسانی که حاصل حب الدنیاست دور است. چون او نسبت به دنیا بی تعلق است و همین عدم تعلق به دنیا موجب میشود او با بالا و پایین روزگار و دادن و ندادنش آرام باشد و طمأنینه قلبی داشته باشد.
