بسم الله النّور
وقتی قصه های قرآن را می خوانیم، می بینیم تمام انبیاء معجزه آوردند و مردم تکذیبشان کردند.
و پیش خودمان می گوییم چه قدر انسان های پستی بودند که این همه نشانه و معجزه را تکذیب می کردند و ایمان نمی آوردند!
غافل از این که اگر خودمان را ببینیم شاید از آن ها هم پست تر باشیم!
همه ی ما در زندگی هامان معجزه ها و نشانه هایی از جانب خداوند داشته ایم.
اولین معجزه زندگی تولد است که انسانی از هیچ، با امر «کن» خداوند، «فیکون» می شود.
این معجزه ها در حیات هرکدام از ما انقدر زیادند که از شمارش خارجند.
اما گاهی تا با مشکلی مواجه می شویم همه این نشانه ها و معجزه ها را فراموش میکنیم و یادمان می رود که آن حی قیوم قادر مطلق حکیم، می تواند معجزه های بالاتری رقم بزند.
اگر به این آیات و نشانه ها ایمان نداشته باشیم، اگر کافر نباشیم، مسلمیم نه مؤمن!
قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی قُلُوبِکُمْ...
و یا در مراتب پایین تر، فاسقیم و کافر!
وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ آیاتٍ بَیِّناتٍ وَ ما یَکْفُرُ بِها إِلاَّ الْفاسِقُون
وَ الَّذینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُون
پناه می برم به خدا از فقدان ایمان
و کفر
و فسق
و تکذیب آیاتش
پ.ن 1: خوب است یک دفتری داشته باشیم و زمان هایی که لطف خداوند و نعمات بیشمار او را می بینیم ثبتش کنیم، تا زمان بُعد و دوری از خدا، وسیله ای باشد برای تقرب به او و یادمان باشد که همان خدایی که قبلا این همه اعجاز در زندگیمان داشته ناتوان نیست از اعجاز های آینده، ولو این که از دید محدود و ضعیف ما غیر ممکن باشد.
پ.ن 2: مثل همیشه مخاطب اصلی مطلب خودم هستم.
