آقا جان ...
یا صاحب الزمان ...
می دانم از این همه ظلم ...
از این همه کودک که زیر دست این حیوانات پست پر پر می شوند ...
از این همه کم کاری های ما ...
از دست ما ...
دلتان خون است.
اما چه کنیم ...
یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ
ای عزیز! ما و خاندان ما را ناراحتی فرا گرفته، و متاع کمی با خود آورده‌ایم؛ پیمانه را برای ما کامل کن؛ و بر ما تصدّق و بخشش نما، که خداوند بخشندگان را پاداش می‌دهد!
یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ
پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!
آقاجان عیدتان مبارک.
