سبیل راه آسان

در زبان عرب یکی از معانی سبیل  راهی است نرم که سهل گذر و آسان باشد. در معنی دیگر این واژه آمده است: براى هر چیزى که به وسیله آن به چیز دیگرى، چه خیر باشد یا شر، رسیده می شود به کار میرود.

می توان تعبیر کرد که سبیل راهی است که می تواند ما را آسان به خیر برساند یا بسیار هموار و آسان به شرّ!

واژه شرع هم به راه روشن و واضح گفته میشود.

کسی که مانع سبیل الله است در سبیل طاغوت خود، راه روشن و واضح (شرع) را سدّ می کند.

در عمده آیات خداوند کفّار را مانع سبیلش دانسته که برای سد سبیل الله، قسم می خورند و حتی در این جهت از اموالشان انفاق می کنند. (در جهت بستن راه خدا)

مهم است بدانیم که کفّار، فقط کفّار (آن ها که حق را می پوشانند) سدّ سبیل الله می کنند ولاغیر.

حتی برای این راه شرّ (بن بست کردن راه حق) قسم می خورند و پول خرج می کنند.

خودتان برای آنچه تا به حال ذکر شد مصداق امروزی پیدا کنید. پیدا کردن مصادیق کفار این آیات در امروزمان زیاد سخت نیست.

شرح نوشت: معانی واژه ها از لغتنامه مفردات راغب است.

خود نوشت: آنچه می نویسم را امر قطعی ندانید و فقط آن را کلیدی برای باز شدن راه تفکر بدانید.

التماس دعا بسیار ...

مانع سبیل الله

از قرآن، کتاب فرقان کمک می گیریم:

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلاَلاً بَعِیداً (167)

بى‏تردید ، کسانى که کفر ورزیدند و [ مردم را ] از راه خدا باز داشتند ، به گمراهىِ دور و درازى افتاده‏اند .
﴿النساء، 167﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَسَیُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَکُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یُغْلَبُونَ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ‌ (36)
بى‏گمان ، کسانى که کفر ورزیدند ، اموال خود را خرج مى‏کنند تا [ مردم را ] از راه خدا بازدارند . پس به زودى [ همه ] آن را خرج مى‏کنند ، و آن گاه حسرتى بر آنان خواهد گشت ; سپس مغلوب مى‏شوند . و کسانى که کفر ورزیدند ، به سوى دوزخ گردآورده خواهند شد .
﴿الأنفال‏، 36﴾
اشْتَرَوْا بِآیَاتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِیلاً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ‌ (9)
آیات خدا را به بهاى ناچیزى فروختند و [ مردم را ] از راه او باز داشتند ، به راستى آنان چه بد اعمالى انجام مى‏دادند .
﴿التوبة، 9﴾
أَ فَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَى کُلِّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَ یَعْلَمُ فِی الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ بَلْ زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مَکْرُهُمْ وَ صُدُّوا عَنِ السَّبِیلِ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (33)
آیا کسى که بر هر شخصى بدانچه کرده است مراقب است [ مانند کسى است که از همه جا بى‏خبر است ] ؟ و براى خدا شریکانى قرار دادند . بگو : « نامشان را ببرید » آیا او را به آنچه در زمین است و او نمى‏داند خبر مى‏دهید ، یا سخنى سطحى [ و میان‏تهى ] مى‏گویید ؟ [ چنین نیست ] بلکه براى کسانى که کافر شده‏اند نیرنگشان آراسته شده و از راه [ حق ] بازداشته شده‏اند و هر که را خدا بى‏راه گذارد رهبرى نخواهد داشت .
﴿الرعد، 33﴾
الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَاباً فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا کَانُوا یُفْسِدُونَ‌ (88)
کسانى که کفر ورزیدند و از راه خدا باز داشتند به [ سزاى ] آنکه فساد مى‏کردند عذابى بر عذابشان مى‏افزاییم .
﴿النحل‏، 88﴾
الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ‌ (1)
کسانى که کفر ورزیدند و [ مردم را ] از راه خدا بازداشتند ، [ خدا ] اعمال آنان را تباه خواهد کرد .
﴿محمد، 1﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ شَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئاً وَ سَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ‌ (32)
کسانى که کافر شدند و [ مردم را ] از راه خدا باز داشتند و پس از آنکه راه هدایت بر آنان آشکار شد ، با پیامبر [ خدا ] در افتادند ، هرگز به خدا گزندى نمى‏رسانند ; و به زودى [ خدا ] کرده‏هایشان را تباه خواهد کرد .
﴿محمد، 32﴾
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَ هُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ‌ (34)
آنان که کفر ورزیدند و مانع راه خدا شدند ، سپس در حال کفر مردند ، هرگز خدا از آنان درنخواهد گذشت .
﴿محمد، 34﴾
اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ‌ (16)
سوگندهاى خود را [ چون ] سپرى قرار داده بودند و [ مردم را ] از راه خدا بازداشتند و [ در نتیجه ] براى آنان عذابى خفّت‏آور است .
﴿المجادلة، 16﴾