به راستی برای امثال من کدام مهم ترند؟
خدا یا استاد؟!
کدام قادرترند برای انجام امورمان؟
و سوال مهم تر این که ما، برای خدا مهم تریم؟ یا برای استادمان؟
کدام به دیدارمان مشتاق ترند؟
و چون منی که یک عمر همه را بزرگ می دیده الّا خدا!
وقتی به دیدار استادش می رفته در بهترین وجه ممکن بوده!
سر وقت، با آرامش و تمرکز و حتی با نگاه های کنترل شده
امّا...
در محضر خدا با بدترین صورت ممکن با انواع گناه و بی ادبی که در محضرش انجام می داده حاضر می شده و به دروغ می گفته ...
الله اکبر
در حالی که در نگاهش همه بزرگ بودند الّا خدا!
همه قادر بودند الّا قدیر مطلق
الّا خالق و ربّش!
ربّی حقیر سراپا تقصیر همین الان و همین ساعت توبه میکنم از همه ی نمازهایم.
از همه ی الله اکبرهایی که به دروغ گفتم!
از همه ی زمان هایی که تو را ندیدم!
و خودم را در محضرت نیافتم!
اما تو می دیدی همه ی بی ادبی هایم را در محضرت!
و توبه می کنم از همه ی زمان هایی که در محضرت نبودم
استغفر الله ربی و اتوب الیه
